***************
အာသီသ
***************
Dear all,
It is with regret to inform you all that Commander (Retd.) Sein Win (MN), age (73), father of Yan Naing Win, Snr Exe, Mechanical Engineering - Rotating, RIE Department - passed away at 11:35 am yesterday at Shwe Gone Dine Specialist Centre.
The funeral service will be held at
Office cars will depart at
We are sure you will all join with us in offering our heartfelt sympathy and deepest condolences to Yan Naing Win and the bereaved family.
Sincerely,
HR Services & Relations
Human Resource Management Department
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လည္း ၿဖစ္ခဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းလည္း ၿဖစ္တဲ့ ကိုရန္ႏိုင္ဝင္းရဲ့ ဖခင္ ဦးစိန္ဝင္း ကြယ္လြန္သြားေႀကာင္း ႀကားရတဲ့ အတြက္ က်န္ရစ္သူမိသားစု ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဝမ္းနည္းမိပါတယ္... "
မိသားစုႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဆိုတဲ့ စကားက နည္းနည္းေလး ပိုမ်ားပိုေနမလား ဒီေနရာမွာ ဆိုစရာ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပိုတယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ ဘာေႀကာင့္လည္းဆို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ႏိုင္ဝင္းလို အၿဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳခဲ့ရလို႔ပါပဲ။ ေလာကမွာ အေဖဆိုတာ အနႏၱဂိုဏ္းဝင္ပဲ မဟုတ္လား။ အစားထိုးလို႔ မရတဲ့ ဆံုးရွံဳးမွဳ႕ႀကီးပဲေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ေၿခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ေနႏိုင္လို႔သာ ေရႊေတာင္ႀကီးလို႔ တင္စား မခံရေတာ့ေပမယ့္လည္း ေရႊေတာင္ႀကီးပါပဲ။ ဒီေနရာမွာေတြးစရာ ၿဖစ္လာတာက ေသခ်င္းတရားဆိုတဲ့ ဘယ္သူမွ(ဘုရားရွင္ အပါဝင္) ေရွာင္လြဲ႔လို႔မရတဲ့ အရွိတရားပါပဲ။ ေအာက္မွာေဖၚၿပထားတဲ့ ကိုေအာင္ေဘာ္ဟိန္းရဲ့ စာထဲကလိုေပါ့။
Hi Nyi Nyi
Everybody got queue number and waiting for their own turn. Anyway so sad on behalf of Yan Naing Win who lost his father,can never be replaced in life again.
Best Regards
Aung Baw Hein
S'pore
သူ႔စာကို တိုက္ရိုက္ မေတာက္တေခါက္ ဘာသာၿပန္ႀကည့္ ရရင္ေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကုိယ္ပိုင္နံပါတ္ ရွိၿပီးသား၊ အားလံုး အလွည့္ေရာက္ဖို႔ကို ေစာင့္ေနရတာလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ မွန္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း လူသားအားလံုး နားလည္ သေဘာေပါက္ထားတဲ့ အရာပဲမို႔ ဘယ္သူမွ ထူဆန္းတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာထဲက စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ဒီေနရာမွာ ထည့္ေၿပာႀကည့္ခ်င္ပါတယ္။ မွတ္ဥာဏ္ေတြ တိမ္လာလို႔ ဘယ္သူေၿပာလည္း ဆိုတာ ၿပန္ရွာႀကည့္ရပါအံုးမယ္။
“ လူေတြဟာ ေသမိန္႔ က်ထားၿပီးသားေတြပဲ့မို႔ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ ေႀကြေနတာ ဘာမွ မထူဆန္းပါဘူး.. အဲ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက ကုိယ့္အနားမွာ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ ေသေနတာ ၿမင္ေန ေတြ႔ေန ရတာေတာင္ ကိုယ္မေသေတာ့မယ့္ ပံုစံ ခ်ိဳးေနႀကတာပါပဲ.. ” တဲ့။
ေတာ္ေတာ္ မွတ္သားစရာေကာင္းတဲ့ စကားေလးပါ။ အဲဒီစာပိုဒ္ကေလးကို ဖတ္ၿပီးကတည္းက ကုိယ့္ကိုကိုယ္ ေလ႔လာႀကည့္ပါတယ္။ သူေၿပာတာ အမွန္ပါပဲ။ ေသြထြက္ေအာင္ မွန္တယ္လို႔ေၿပာရင္ မလြန္ဘူးထင္ပါရဲ့။ ေမြးစကတည္းက ပညတ္နယ္မွာ က်င္လည္ လာရေတာ့ ပညတ္ထားတာေတြကိုပဲ အရွိတရား အမွန္တရားပဲလို႔ လက္ခံခဲ့တယ္။ အားလံုးဟာ ငါပိုင္ငါဆိုင္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တယ္။ ငါ့အိမ္ ၊ ငါ့ယာ ၊ ငါ႔သား ၊ ငါ့သမီး ငါ့ဥစၥာ ငါ့အတၱ ငါ့သိကၡာ..အိုး.. ငါခ်င္းကို ထပ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အခုထိလည္း သားေရးသမီးေရး စီးပြါးေရးထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ထားခဲ့ရမွာေတြကို တသက္လံုး မေပ်ာက္မပ်က္ မဆံုးရွံုးေတာ့မယ့္ အတုိင္း အရာရာကို ခိုင္တယ္ ၿမဲတယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ ၊ တဏွာ ၊ မာန ၊ ဒိဠိ ၊ စတာေတြနဲ႔ပဲ မနက္မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဴပ္ ေပါင္းဖက္ေနရတယ္။ မသိမွဳ႕ဆိုတဲ့ အဝိဇၨာ(သို႔)ေမာဟက ဖုန္းလြမ္းထားေနေလေတာ့ လွိဳင္းထေနတဲ့ ေရၿပင္မွာ ကုိယ့္ရုပ္ကိုယ္ႀကည့္လွ်င္ ဘာမွ မၿမင္ရေတာ့သလိုမ်ိဳး ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတယ္ ဘာစိတ္ေတြ ေပၚေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ သတိမၿပဳမိ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သီးခံၿခင္းတရား ၊ ဂါရဝတရား ၊ ၿဗမၼာစိုရ္တရားေတြ ၿဖစ္တဲ့ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ၊ မုဒိတာ ၊ ဥပကၡာ စတာေတြ ကိုေတာင္ အေဖၚမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္လာရင္ အားလံုးဟာ ရန္သူၿဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္႔ႏွင့္ အၿမင္ခ်င္း မတူသူကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ကိုယ္႔ထက္ သာသြားတဲ့ သူအေပၚ ေက်းဇူးၿပဳဖူးသူပင္ ၿဖစ္လင့္ကစား မုဒိတာ မပြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ မသိမွဳ႕ အေႀကာင္းေႀကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ သမုဒယအက်ိဳးဆက္ေတြပဲ။ တမလြန္ဘဝကို ယံုးႀကည္သူ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဒါဟာ အပယ္ကို ေဇာက္ထုိးက်မယ့္ ကမၼသတၱိပဲ။ ေလာဘႏွင့္ဖက္ၿပီးေသရင္ မုခ်ၿပိတၱာ၊ ေဒါသႏွင့္ ဖက္ၿပီးေသရင္ မုခ် ငရဲ၊ ေမာဟႏွင့္ ဖက္ၿပီးေသရင္ မုခ် တိရစာၦန္ ၿဖစ္ရမယ္ ဆိုတာကိုသာ အႀကြင္းမဲ့ ယံုႀကည္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ရဲ့ ေန႔စဥ္ၿပဳမွဳမွဳ႕ေတြဟာ အပယ္ကေနကို မလြတ္ဘူး။ လုပ္သမွ် အားလံုးဟာ အပယ္က်ဖို႔ခ်ဥ္းပဲ။ ဒါေႀကာင့္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက လက္သဲခြံေပၚ ေၿမမဳွန္႔တင္ၿပီး အထက္တက္မယ့္ သူႏွင့္ ေအာက္ဆင္းမယ့္ သူ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ကြာၿခားတယ္ဆိုတာ သိသာထင္ရွားေအာင္ ၿပခဲ့တာပဲ။ လက္သဲခြံေပၚတင္က်န္ေနခဲ့တဲ့ အေရအတြက္သာ ေကာင္းရာသုဂတိကို လားႏိုင္ၿပီး ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္းထုရွိတဲ့ ေၿမႀကီးေလာက္ပမာဏကေတာ့ အပယ္လားမယ့္ သူေတြလို႔ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေႀကာက္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။
အမွန္တကယ္ေတာ့ သူမ်ားေသတာကိုပဲ ႀကည့္မေနပဲ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ ၿပန္ႀကည့္တတ္ရင္ အမွန္တကယ္ ဥာဏ္မ်က္လံုးႏွင့္ ႀကည့္တတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္း စကၠန္႔ႏွင့္ အမွ် ေသေနတာကို ေတြ႔ႀကရမွာပါ။ ဒီေနရာမွာ အကၽြမ္းတဝင္ မရွိခဲ့ရင္ မ်က္စိလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သမုတိနယ္ကို ေက်ာ္ၿပီး ပရမတ္ကို ၿမင္ေအာင္ႀကည့္မယ္ဆို ရုပ္တရားႏွင့္ နာမ္တရားကလြဲ ဘာမွမရွိတာကို ေတြ႔ႀကရမွာပါ။ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးရဲ့ ၿဖစ္လုိက္ပ်က္လိုက္ဆိုတဲ့ ၿဖစ္ပ်က္အစဥ္ႀကီးဟာ ၿမန္ဆန္လြန္းတာက တစ္ေႀကာင္း၊ မၿမင္ႏိုင္ေအာင္ အဝိဇၨာက ဖုန္းလြမ္းထားတာက တစ္ေႀကာင္းတို႔ေႀကာင့္သာ သတိမထားမိႀကတာပါ။ ဘုရားေဟာ အရ ဆိုပါမူ မ်က္စိတမိတ္ လက္တစ္ဖ်စ္္ အခ်ိန္အတြင္း ရုပ္က ကုေဋငါးေထာင္ ပ်က္ၿပီး နာမ္က ကုေဋတစ္သိန္းပ်က္တယ္လို႔ ေဟာထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္႔အေသကိုသာ ၿမင္ေအာင္ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ ႀကည့္ႏိုင္မယ္ဆို ေသတာဟာ ဘာမွမထူးဆန္းသလို ရထားတဲ့ ခႏၶာဟာလည္း အနိစၥ ၊ အနတၱတရားႏွင့္ ဒုကၡတံုးႀကီးပဲမို႔ ငါဆိုတဲ့ သကၠာယ ကိုစြဲလန္းတဲ့ ဒိဠိၿပဳတ္ေအာင္ ခြာႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အထက္မွာေဖၚၿပထားတဲ့ မေသတဲ့ အခ်ိဳးမ်ိဳးေတြ မခ်ိဳးေတာ့ပဲ သစၥာၿမင္ ဒိဠိစင္တဲ့ သာဝက အၿဖစ္ကို အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိေအာင္ အားထုတ္ရမွာက ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ့ ဘဝအဓိပၸါယ္ ဘဝသစၥာပဲ မဟုတ္ပါလား…….။
ေနာက္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနႏွင့္ သိထားသင့္တာက ကိုယ့္အေဖ ကုိယ့္အေမ ႏွင့္ ကိုယ္ ခ်စ္ခင္တဲ့ သူေတြရဲ့ ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလိုလားလားႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အထိေရာက္ဆံုးႏွင့္ အက်ိဳးရွိဆံုးက မိမိတို႔ မိဘေတြ ခ်စ္ခင္သူေတြကို ဝိပႆနာ တရား အားထုတ္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္တြန္း ႏိုးေဆာ္ အကူအညီေပးၿခင္းပါပဲတဲ့။ ဘဝဆို ဘယ္ဘဝရရ(နတ္ဘဝ ၊ ၿဗဟၼာဘဝ အပါအဝင္) အို နာ ေသ ဆိုတဲ့ ေဘးဆိုးႀကီးကေန မလႊတ္ႏိုင္သမို႔ ဘဝရတုိင္းရတုိင္း ဒုကၡေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီဒုကၡသစၥာကိုသာ ၿမင္ေအာင္ ႀကည့္တတ္မယ္ဆို ဘယ္ဘဝကိုမွ မလိုခ်င္ေတာ့ပဲ ဘဝတဏွာ ၿပတ္တဲ့ နည္းလမ္းကိုသာ ရွာေဖြခ်င္စိတ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီနည္းလမ္းကို ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီၿဖည့္ က်င့္ႀကံပီး ရွာေဖြေတြ႔ရွိကာ လူသားအားလံုးကို ေဝငွထားၿပီးသားမို႔ မသိသူေက်ာ္သြား သိသူေဖၚစားရံုပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ခ်င္လွ်င္ ဒုကၡကိုၿဖစ္ေစတဲ့ သမုဒယေတြကို မဂၢင္ဆိုတဲ့ ဓါးႏွင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ နည္းလမ္းမွန္မွန္ ဇြဲရွိရွိ သမာဓိေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ပိုင္းၿဖတ္ ႏိုင္လိုက္ပါမူ နိေရာဓ ဆိုတာ (၇) ရက္အတြင္း သို႔မဟုတ္ (၇)လအတြင္း သို႔မဟုတ္ (၇)ႏွစ္အတြင္း က်ိမ္းေသ ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ အာမခံထားတယ္ဆိုပဲ… ။ ဒီေတာ့ အို ၊ နာ ၊ ေသ စတဲ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ ေနရာ အမွန္တကယ္ရွိသလို နည္းလမ္းလည္း တကယ္ရွိတယ္ဆိုတာ လမ္းၿပတဲ့သူက ၿပထားၿပီးၿပီ ၊ သူ႔တာဝန္ ဒီတြင္ၿပီးၿပီ။ ဟုတ္မဟုတ္ကိုေတာ့ အလုပ္ႏွင့္ စမ္းသပ္ႀကည့္ရင္း ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်ႀကတာ ပိုေကာင္းလိမ္႔မယ္ ထင္ပါတယ္…ေနာ။။။
