♫♫♫ ငါလည္းပဲ.. လူ႔ဘဝမွာ.. တင္ခဲ့တဲ့.. ေႀကြးမ်ားစြာ… လာေပးဆပ္တဲ့.. ဧည့္သည္ပါ..ေရး.. ေရ.. ေရး… ေရ .. ငါ့ေဘးနား.. မင္းခဏ..ေမွးစက္လိုက္ပါ.. ဘဝရဲ့အေမာမ်ား..ေမ့ထားၿပီး…ခ်န္ထားၿပီး.. ♫♫♫
### အာသီသ ###
ဟူး… မြန္းၾကပ္ လိုက္တဲ့ ဘဝ.. မိုလင္း မိုးခ်ဳပ္ ဒါေတြပဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါလုပ္၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿခင္း ခံထား ရတာလား.. ကိုယ္တုိင္က အခ်ဳပ္ေႏွာင္ ခံလုိက္ တာလားလည္း မေတြး ခ်င္ေတာ့၊ ထြက္ေပါက္ ေတြ႔မလား ရွာေဖြရင္း ပင္လယ္ကမ္းေၿခ တစ္ေနရာကို လမ္းေလွ်ာက္၊ အေတြးစ ေတြကေတာ့ မေပ်ာက္၊ ေရမ်က္ႏွာၿပင္ ႏွင့္ ေကာင္းကင္ ထိစပ္ ေနတဲ့ မိုးကုတ္ စက္ဝိုင္းထဲ အတင္း တိုးဝင္ ေနတဲ့ ေနမင္းၾကီးႏွင့္ အိပ္တန္းၿပန္ wild duck ေတြ အုပ္စုလိုက္ ပ်ံသန္း ေနတာ ၾကည့္ရင္း တခဏတာ ေအးခ်မ္းမွဴ႕ တစ္မ်ိဳး ခံစား လိုက္ရသလို ရွိေပမယ့္ ေနမင္းႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတာ၊ wild duck ေေတြ မရွိေတာ့ တာကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္းနည္း သလိုလိုပဲ။ ဒီေနရာမွာ ေနဝင္ခ်ိန္ ဆိုေပမယ့္ ကမၻာရဲ့ တၿခား တၿခမ္းမွာ ေနထြက္ခ်ိန္ေပါ့…ဒါဆို ခ်ဳပ္ဆံုးၿခင္း ႏွင့္ အသစ္ တဖန္ ေမြးဖြားၿခင္းေပါ့။
ငါ့ကို တခဏတာ ေအးခ်မ္းမွဴ႕ ေပးေနတဲ့ ေနမင္းၾကီးႏွင့္ ေရဘဲေတြက ဘာေႀကာင္႔ ေပ်ာက္သြား ရတာလည္း။ သူတို႔ ရွိေန ေသးရင္ ငါ႔မွာ ေအးခ်မ္းမွဴ႕ တဒဂၤ ေလာက္ေတာ့ ရေနႏိုင္ ေသးတာေပါ့။ ဒါၿဖင့္ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြား ရတာလည္း၊ ငါမွာေရာ ဘာေၾကာင့္ တားႏိုင္တဲ့ အစြမ္း သတၱိ မရွိရ တာလည္း။ သူတို႔ကို ငါတား ႏိုင္ရင္ ငါမွာ ေအးခ်မ္းမွဴ႕ တခဏတာ ေလာက္ေတာ့ ရေန ႏိုင္တာေပါ့။ ဟား.ဟား… ေတာ္ေတာ္ ရီခ်င္စရာ ေကာင္းတဲ့ အေတြးပဲ၊ ေလာကၾကီးမွာ ဘာမ်ား အစိုး ရတာ ရွိသလဲ စဥ္စား ၾကည့္ပါအံုး..။ အားလံုး အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ကလြဲ ဘာၿဖစ္ အံုးမလဲ..။ နယူတန္ရဲ့ သီအိုရီ အရ အရာဝတၳဳ တိုင္းဟာ ရပ္ေနဖို႔ပဲ အားသန္တယ္ ဆိုေပမယ့္ အိုင္းစတိုင္းရဲ့ အရာရာ တိုင္းဟာ တစ္ေနရာ ထည္းမွာ ရပ္တည္ မေနဘူး၊ အၿမဲတမ္း ေရြ႕လွ်ား ေနတယ္ ေၿပာင္းလည္း ေနတယ္္ ဆိုတဲ့ စၾကၤာဝဠာ သီအိုရီက ပိုမို လက္ေတြ႔ က်ေန သလိုပဲ။ ၿပန္စဥ္းစား ၾကည့္ပါအံုး ငါ ၊ ငါ႔ဥစၥာ ၊ ငါ႔ခႏၶာလို႔ ေၿပာေန ၾကေပမယ့္ ဘယ္ဟာက အစိုးရ လို႔တုန္း၊ ကိုယ္ပိုင္တယ္ ထင္တဲ့ ဒီခႏၶာႀကီး ကိုေတာင္ မအိုပါႏွင့္ မနာပါႏွင့္ မေသပါႏွင့္ လို႔ တားႏိုင္ ၾကလို႔လား။ ..ေအာ္..ခက္ၿပန္ ပါၿပီ စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ႏွင့္ ရန္ၿဖစ္ ေနၾက ၿပန္ၿပီ ၊ မလန္းရတဲ့ အထဲ ပဋိပကၡ ေတြက တစ္ေမွာင့္။
ဝင္သြားတဲ့ ေနကို တမ္းတ ေနမယ့္ အစား အၿခား တခုကို အာရံု ေၿပာင္းတာ ေကာင္းပါ တယ္ေလ၊ ေဟာ..ေတြ႔ၿပီ အာရပ္မႏွင့္ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ ကာစ ကေလးေလး တစ္ေယာက္၊ သားအမိေတြ ကႏၱာရ ၿမက္ခင္းၿပင္ ေပၚမွာ ေဆာ့ကစား ေနလိုက္ ၾကတာ၊ သူတုိ႔ကို သြားေမး ရင္ေတာ့ လူဘဝ ဆိုတာ သုခဘံု လို႔ပဲ ေၿဖမွာ အေသခ်ာပဲ။ ကေလးေလးကို ၾကည့္ၿပီး သူဘယ္က လာသလဲ၊ ငါေရာ ဘယ္က လာသလဲ၊ လူေတြ အားလံုးရဲ့ အစက ဘယ္မွာလည္း၊ အာဒံ ႏွင့္ ဧဝလား၊ ၿဗမၼာႀကီး ေလးပါးကလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒါဝင္ရဲ့ သီအိုရီက အမွန္လား…၊ ဆရာေတာ္တပါး ေဟာၾကားတာ နာၾကား ဘူးတာက လူေတြဟာ အပယ္ဘံုက လာႀကတာ… ဂဂၤါ ဝါဠဳ သဲစုမက မ်ားၿပား လွတဲ့ ဘုရားေတြ ပြင့္ၿပီးတာ ေတာင္မွ အခုထက္ထိ ကၽြတ္တမ္း မဝင္ နိဗၺာန္ မၿမင္ ရွိေန ေသးတာ အပယ္ဘံု ေရာက္ေနလို႔၊ ပြင့္ေတာ္ မူၿပီးတဲ့ လမ္းၿပ ေပးမယ့္ ဘုရားေတြႏွင့္ လြဲလြဲ ေနလို႔ ပါတဲ့..။ ေအာ္.. ညစ္ေန ပါတယ္ ဆိုမွ ဘာအေတြးေတြ ဝင္လာ ၿပန္တာတုန္း ဒုကၡပဲ ..အင္းေလ..တစ္ေယာက္တည္း ဆိုေတာ့လည္း စကား ေၿပာစရာ အေဖၚမရွိ ၊ တစ္ခုခုကို စဥ္းစား ေတြးေခၚ ေနတာ ကလည္း မဆိုး ပါဘူးေလ.. ေဖ်ာ္ေၿဖမွဴ႕ တစ္ခု ပဲေပါ့။
လူ႔ရဲ့ အစကို ေဖၚႏိုင္ဖို႔ မၿဖစ္ႏိုင္သလို ေဖၚႏုိင္ရင္လည္း ဘာအက်ိဳးမ်ား ရွိႏိုင္အံ့၊ မေရမတြက္ ႏိုင္ေအာင္ မ်ားၿပား လွတဲ့ သတၱဝါ ေတြရဲ့ အစ ဆိုတာ ဘယ္မွာ ရွာေဖြ ရမလဲ၊ အဲ…ဟုတ္ပီ သတိရပီ.. ၿမတ္ဗုဒၶရဲ့ ဘဝ သံသရာ ဆိုတာကေရာ.. ၃၁ ဘံုသား ဆိုတာ ကေရာ… ပဠိစ သမုပါဒ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳး ၿဖစ္တယ္ ဆိုတာ ကေရာ.. အင္း.. နည္းနည္းေတာ့ လမ္း ပြင့္လာၿပီ။ အီး.. လမ္းေလွ်ာက္တာ မ်ားလို႔ ဗုိက္က ေတာင္းဆို လာၿပန္ၿပီ၊ ဘဝ ၿပႆနာ ခဏ အသာထား ေလာေလာဆယ္ မၿဖစ္မေန ဗိုက္ ၿပႆနာ ေၿဖရွင္း ရေတာ့မယ္။ သမုဒၵရာ ဝမ္းတထြာ ဘယ္ေတာ့မွကို မၿပည့္ႏုိင္ဘူး မၿဖည့္ၿပန္ေတာ့လည္း ၿပႆနာ၊ ၿဖည့္ၿပန္ေတာ့လည္း အဆီအဆိပ္ မ်ားလို႔ ေခါင္းမူးရ ေသြးတက္ရႏွင့္ ဘယ္မွာမ်ား သုခ ရွိပါ၏တုန္း… ဘာဂါႏွင့္ အေအးတစ္ခြက္ မွာၿပီး ၿမင္ကြင္း ေကာင္းတဲ့ ေနရာကို ေရြးထုိင္ လိုက္မိခ်ိန္ ေဘးနားက ၿဖတ္သြားတဲ့ ရွီရွား(အာရပ္ေဆးေၿပာင္း)အနံ႔ ေမႊးေမႊးေလးက တဏွာကို ထပ္မံ ႏိုးေဆာ္ လိုက္ၿပန္ေတာ့ အထိန္းကြပ္ မဲ့ေနတဲ့ စိတ္က ကာရကံ ေၿမာက္ေစဖို႔ တြန္းအားေပး၊ ေနာက္ဆံုး ရလာဒ္ ကေတာ့ ရွီရွားပါ ေပးပါ။
ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနရင္း အေဝး တစ္ေနရာကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အာပါး.. လူ ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါလား.. ေအာ္.. ဟုတ္သားပဲ ဒီေန႔ ေသာၾကာေန႔ေလ.. ကိုယ္စီ ကိုယ္ငွ အားလပ္ၿခင္းႏွင့္ လြတ္လပ္ၿခင္း အရသာကို ခံစား ေနၾကတာ။ စကားေဖါင္ဖြဲ႕တဲ့ သူက ဖြဲ႕ ေဘာ္လံုးကန္တဲ့ သူက ကန္ ထမင္းခ်ိဳင့္ ကေလးေတြႏွင့္ စုေဝး စားေသာက္ သူေတြက စားေသာက္၊ ေခြးေက်ာင္းတဲ့ သူက ေက်ာင္း၊ ကေလးႏွင့္ ေဆာ့တဲ့သူက ေဆာ့၊ ေအာ္…ပန္ခ်ီကား တစ္ခ်ပ္လို ပါပဲလား… သူတို႔ အားလံုး ငါ့လို အေရမရ အဖတ္မရ ဟုိေတြး ဒီေတြး လုပ္ေနတာ တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ပါလား အဲဒါ ဘာ့ေၾကာင့္ ပါလိမ့္။ အေတြးတြင္းထဲ ႏွစ္္ေနခ်ိန္ သတိလက္လြတ္ အားရပါးရ ရွဴလိုက္မိလို႔ ထြက္လာတဲ့ ေခ်ာင္းဟပ္သံ ႏွင့္အတူ “အ..လႅာဟ္”ဆိုတဲ့ ဘုရားရွိခိုး အသံ ၾကားေတာ့မွ အေတြးထဲက ၿပန္ႏိုးလာ.. အဲ.. သိပ္မၾကာ လိုက္ဘူး အေတြး ကမၻာထဲ ၿပန္ေရာက္သြား ၿပန္ေရာ။
ဒီလူေတြ တစ္ေန႔ကို ငါးႀကိမ္က် ဘုရား ရွိခိုး ေနတာ ဘာမ်ား ထူးၿခားးလို႔ ပါလိမ့္၊ သူတို႔ ယံုၾကည္ ထားသလို သူတို႔ရဲ့ ထာဝရ ဘုရားသခင္က အၿမဲတမ္း ေကာင္းခ်ီး ေပးေနတာ ပဲလား၊ ဒါဆို ခုနက ေတြ႔ရတဲ့ လူေတြ အားလံုး အပူပင္ ကင္းမဲ့ေနတာ ဖန္ဆင္းရွင္ ထာဝရ ဘုရားသခင္ရဲ့ ဂရုဏာေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ေတြ ေၾကာင့္လား၊ ဒါဆို တကမၻာလံုးမွာ ရွိတဲ့ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲ ၿဖစ္ေန ၾကတဲ့ လူေတြ ထာဝရ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ၿပီး ကိုးကြယ္လိုက္ရင္ ဒီ ဆင္းရဲၿခင္းေတြ အားလံုးကို ဘုရားသခင္က ကုစားေပးမွာလား၊ အင္း.. ထားပါေတာ့ေလ ေနာက္တစ္ခုက အခုလက္ရွိ ထာဝရ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္ ေနၾကတဲ့ လူေတြ အားလံုးေရာ တန္းတူ ညီမွ် ေပ်ာ္ရြႊင္ ခ်မ္းေၿမ့မွဳ႕ ရၾက ပါရဲ့လား၊ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ ၊ ပညာရွိ ပညာမဲ့ ၊ အာဏာရွိ အာဏာမဲ့ ၊ သန္စြမ္းသူ မသန္းစြမ္းသူ ၊ အယုတ္ အလတ္ အၿမတ္ ၊ ကြဲၿပား ေနၾကတာလည္း..အာ… ေတာ္ပါၿပီ ထပ္ေတြး ေနရင္ ထပ္ရွုပ္ ေနအံုးမယ္ ၿပန္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ..။
ပိုက္ဆံ ရွင္းၿပီး ဘာမွ မေတြးေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အေတြးႏွင့္ အမ္ပီသရီး ပေလရာကိုဖြင့္၊ နာႀကပ္ နားထဲထည့္၊ နားဒုကၡ ဆင္ရင္း လာရာ လမ္းအတိုင္း အိမ္ၿပန္ အလာ…..
♫♫♫ ငါလည္းပဲ.. လူ႔ဘဝမွာ.. တင္ခဲ့တဲ့.. ေႀကြးမ်ားစြာ… လာေပးဆပ္တဲ့.. ဧည့္သည္ပါ..ေရး.. ေရ.. ေရး… ေရ .. ငါ့ေဘးနား.. မင္းခဏ..ေမွးစက္လိုက္ပါ.. ဘဝရဲ့အေမာမ်ား..ေမ့ထားၿပီး…ခ်န္ထားၿပီး.. ♫♫♫
ဟူး… ေကာင္းလိုက္တဲ့ သီခ်င္း.. အင္း.. ေနာက္ေန႔ အတြက္ ေတြးစရာ တစ္ခု ထပ္ရၿပီေပါ့….။
++++++++++
