မနက္မိုးလင္း အိမ္ရာကထ ၿပင္ဆင္စရာ ရွိတာ ၿပင္ဆင္ၿပီး အလုပ္ဆင္းဖို႔ တံခါးဖြင့္လုိက္ခ်ိန္ ရုတ္တရက္ ၿမဴေပါက္ေလးေတြရဲ့ နမ္းရွိုက္ၿခင္းကို ခံလိုက္ရတဲ့ အတြက္္..စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးၿခင္းမ်ားစြာ တခဏတာ ရလိုက္ေတာ့..ေအာ္ တစ္ေဆာင္းသစ္ၿပန္ၿပီ။ ပူၿပင္းလြန္းတဲ့ ေႏြရာသီကို ႏုတ္ဆက္တဲ့ အနမ္းေတြပဲလား..မလင္းတလင္း အလင္းေရာင္ေတြေေအာက္ ေၿပးလြား ၿမဴးတူးေနတဲ့ ၿမူမွူန္ေတြဟာ ေလာကတခြင္လံုးကို ဖုန္းလြမ္းေနလိုက္တာ မနာလိုခ်င္စရာ.. အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ထဲက ရုန္းထြက္လြတ္ေၿမာက္ လာေလဟန္ အမူအရာေတြႏွင့္..အလွည့္က် မႏြဲ႕စတမ္း ဆိုၿပီး ေကာင္းကင္ၿပင္ကို မင္းမူ ထားတာမ်ား...ေပ၁၀၀ တစ္တုိင္က် ထြန္းထားတဲ့ နီယြန္မီးေတြေတာင္ အေမွင္ခြင္း အလင္းမေဆာင္ ႏိုင္ရွာႀကဘူး...ပူၿပင္းလွတဲ့ ကႏၱာရ ေႏြရာသီကို မုန္းမိေပမယ့္ ေဆာင္းကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေအးေအး အခ်စ္သား...ဒါေပါ႔ေလ..ေအးၿမၿခင္း ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္း ေသာကကင္းေဝၿခင္း စတဲ့ ပူေလာင္ၿခင္းကို ေက်ာကပ္ထားတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ ၿဖစ္တည္မွဴ႕ေတြကို ဘယ္သူမႀကိဳက္ ရွိပါ့မလဲ….။
ရုံးခန္းထဲ ေရာက္လို႔ ေန႔စဥ္ မွတ္တမ္း စာအုပ္က ရက္စြဲကို ႀကည့္မိလိုက္ေတာ့.. ဒီဇင္ဘာ ၃၁…ဟုတ္ေပသားပဲ ဒီေန႔ ၂၀၀၈ ရဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔..ဒီည ၂၀၀၉ ကို ႀကိဳဆိုရမယ့္ည..အလုပ္မ်ားလြန္းလို႔ အားခ်ိန္ မရွိၿဖစ္ေနလို႔ သတိ မထားမိတာ မဟုတ္..အခ်ိန္နာရီ ရက္စြဲေတြကို အားလံုး ခဏ ေမ႔ထားလိုက္တာ..အေႀကာင္းရင္းက ခြင့္ၿပန္ခ်ိန္ နီးေနလို႔..အခ်ိန္ဆိုတာ တြက္ေနေလ ကုန္ခဲေလေလ ဟုတ္စ..မႏွစ္က New Year ကုိ ဒူဘိုင္းမွာ ၿပား၈၀တန္ လၻက္ရည္ကို ေသာက္ရင္း မီးရွဴးမီးပန္း ေဖာက္တာကို ႀကည့္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုခဲ့တယ္…ဒီႏွစ္ေတာ့ ကႏၱာရ ေခါင္ေခါင္ထဲကိုလည္း ေရာက္ေန…. on duty လည္း ၿဖစ္ေနေလေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္သလို ေနရင္းက ဂ်ီေမး အားကိုးႏွင့္ ဆုေတာင္းတခ်ိဳ႕ကိုပဲ ၿဖန္႔ေဝ ေနခဲ့မိတယ္။ အားလပ္လို႔ သတင္းစာဖတ္ခ်ိန္ ဒူဘုိင္းမွာလုပ္မယ့္ ႏွစ္သစ္ႀကိဳဆိုပြဲ အားလံုးကို ဖ်က္သိမ္းမယ္ ဆုိတဲ့ သတင္းကို မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖၚၿပထားေတာ့ အနတၱသေဘာ ကို တြင္တြင္ႀကီး ဆင္ခ်င္မိရင္းက ကိုယ္အတြက္ မထူးေပမယ့္ ကဲမယ့္တကဲကဲ ၿပင္ေနတဲ့ အသိ သူငယ္ခ်င္း ေယာင္းရင္း ေတြကို ေဝငွခ်င္တာႏွင့္ ေအာ္လိုင္းေပၚတက္ ေမးကိုဖြင့္ၿပီး လင့္ခ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အစၥေရးေႀကာင့္ ပါလက္စတုိင္း ခံေနရေတာ့ မူဆလင္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ အေနႏွင့္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ တာကို လုပ္လိုက္တာလို႔ ေဖၚၿပထားပါတယ္။
ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ဘီယာေတြ ဝိုင္ေတြ သစ္သီးၿခင္းေတြ ေခ်ာ႔ကလက္ေတြ လာပို႔တာေတြ႕တယ္။ ဒီည ႏွစ္သစ္ႀကိဳဆိုပြဲ အတြက္တဲ့။ အလိုက္သိတဲ့ ကုမၸဏီ အႀကီးအကဲ ေတြကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္ လူက ႏွစ္ေယာက္တစ္ပိုင္းပဲ ရွိေတာ့ အစားအေသာက္ေတြဟာ အထီးက်န္ ဆန္စြာႏွင့္ပဲ တို႔ထိသူမဲ့ ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုခဲ့ႀကပါတယ္။ ညေနပိုင္း ေရာက္ေတာ့ ကားႀကံဳတာႏွင့္ မကဲေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးၿဖတ္ထား ေပမယ့္လည္း တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါမို႔ တစ္ရက္ေလာက္ အိပ္ေရးပ်က္တာ ဘာမွ မၿဖစ္ေလာက္ဘူး ဆိုၿပီး ေပေပေတေတ ဒူဘိုင္းသြားဖုိ႔ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ၿမဴေတြ ဖုန္းေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ခရီးမေရာက္ဘူးေပါ့..။ အခ်ိန္က နည္းနည္း ေစာေနေသးေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရပါရဲ႕…။ Happy New Year ကုိ ကားေပၚမွာပဲ ေအာ္လိုက္ရမွာကို စိုရိမ္ရၿပန္တယ္။ ေတာ္ေသးတာက အခ်ိန္မီ ေရာက္သြားတာပါပဲ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ အားလံုး ေရခ်ိန္ကိုက္ေနႀကၿပီ..။ ၿမန္မာ ကာရာအိုေက သီခ်င္းသံေတြလည္း မိုးထိညံေနၿပီ..။ မေသာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးၿဖတ္ထားတဲ့ အရက္ကို အဲဒီညမွာ ေရမေရာပဲ ႏွစ္ခြက္တိတိ က်ဴးလြန္လိုက္ပါတယ္။ နည္းနည္း ေသြးဆူလာလို႔ နာရီႀကည့္ေတာ႔ ၁၂နာရီ ထိုးခါနီးၿပီမို႔ ဆူညံေနတဲ့ အခန္းထဲက ထြက္ၿပီး ဖုန္းထဲမွာရွိတဲ့ နံပါတ္ေတြ အားလံုးကို တစ္ခုခ်င္း ဆက္ရင္း စတင္ ေနာက္ယွက္ပါေတာ့တယ္။ အိပ္ေနတဲ့ သူေတြကို လည္း မရမက ႏုိးရင္းေပါ့။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါပဲေလ.. သူတို႔နားလည္တန္ ေကာင္းပါရဲ့…။
ဟယ္လို.. ဟယ္လို… “Happy New Year…! “
