Old Banyan Trees

# ဒီပံုေလးကေတာ့ ေတာင္ႀကီးဘက္ ကကၠဴဘုရားဝင္းနား ကားရပ္နားရာ ေနရာက သက္ႀကီးေညာင္ပင္ေတြရဲ့ ပံုပဲ.. သိပ္ေတာ့ မေကာင္းဘူး.. ဒါေပမယ့္ အမွတ္္တရ ရိုက္ထားတာ ဆိုေတာ့ အမွတ္တရ တင္ထားလိုက္တာပါပဲေပါ့ဗ်ာ... #

ကြမ္းႀကိဳက္တဲ့ေမာင္

ကၽြန္ေတာ့မွာ အက်င္႔တခုရွိတယ္.. မေကာင္းတဲ့ အက်င္႔လို႔ပဲ ေၿပာရမွာေပါ့.. တခါတုန္းက ဝမ္းကြဲအစ္ကို တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ေပးဖူးတယ္..you are a man with no principle တဲ့..။ ဟုတ္ပါတယ္.. ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆို ေဆးလိပ္ဆိုလဲ ေသာက္လိုက္တာပဲ.. အရက္ဆိုလည္း ခ်လိုက္တာပဲ.. အဲ..ကြမ္းယာဆိုလည္း စားလိုက္တာပဲ.. လူေတြ.. အထူးသၿဖင့္ ေယာကၤ်ားေလေတြ.. ဘာလုပ္လဲ.. ႀကံဳရင္ ႀကံဳသလို ေဆာ္ထည့္လိုက္တာပဲ.. ဆိုလိုတာက ဘာမွ မူရယ္လို႔ အကန္႔အသတ္ရယ္လို႔ မရွိဘူး.. ေဆးလိပ္သမားႏွင့္ ေပါင္းမိရင္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္.. အရက္သမားႏွင့္ ေတြ႔ရင္ အရက္ေသာက္တယ္.. အဲ..ေနာက္ဆံုး ကြမ္းယာသမားႏွင့္ ေပါင္းဖက္ မိၿပန္ရင္လည္း.. ကြမ္းယာ စားလိုက္တာပါပဲ... ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ဒီထက္ပိုဆိုးေသး... မူးယစ္ေစတတ္တဲ့ အရာေတြ ဘာရွိလဲ.. ဘာရမလဲ.. အခြင္႔ေပးရင္ ဘာမွ မစဥ္းစား ေနေတာ့ဘူး.. ေဆာ္ထည့္လိုက္တာပဲ.. ေၿပာခ်င္တာက အရက္ဆိုရင္ေတာ့ ေသာက္မယ္... မူးယစ္ေဆး ဆိုရင္ေတာ့ မလုပ္ဘူး.. ေဆးလိပ္ေတာ့ၿဖင့္ ေသာက္မယ္.. ကြမ္းယာဆိုရင္ေတာ့ မစားဘူး.. အဲဒီလိုမ်ိဳးေလး ကုိယ့္မူေလးႏွင့္ကိုယ္ မရွိတတ္ မေနတတ္လို႔ အထက္က မွတ္ခ်က္မ်ိဳးေလး အေပးခံခဲ့ရတယ္ ဆိုပါေတာ့... ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ.. အဲဒါက ငယ္ရြယ္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ကိစၥ.. အခုႀကီးလာေတာ့ နည္းနည္း မူေလးေတာ့ ရွိလာပါတယ္... ေဆးလိပ္ေတာ့ မေသာက္ေတာ့ဘူး.. အရက္ကေတာ့ မလႊဲမေရွာင္သာ အေၿပာအဆို လႊတ္ေအာင္ေလးပဲ... အဲ.. ကြမ္းယာကေတာ့ ၿမန္မာၿပည့္ ၿပန္ေရာက္ရင္ မစားၿဖစ္တဲ့ေန႔ ရယ္လို႔ကို မရွိပါဘူး... ဒီမွာ ေနရင္းႏွင့္ေတာင္ ခြင္႔ၿပန္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ယူယူလာေပးတတ္လို႔ စာၿဖစ္တယ္... ဘာလို႔စားလည္း ဆိုတာအတြက္ေတာ့ တိတိပပ အေၿဖ တယ္မရွိဘူး...ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္လို႔လား ရယ္လို႔ေတာ့လည္း မဟုတ္ၿပန္ဘူး.. အေလ႔အက်င္႔ဆိုးေလး တစ္ခုပဲလို႔ ေၿပာရင္ ကြမ္းသမားေတြက ဆဲလိမ္႔မယ္ထင္ပ.. တေန႔က အိမ္ႏွင့္ ဂ်ီေတာ့ရင္းက သက္ငယ္စကား သက္ႀကီးႀကား ဆိုသလို သမီးက ကြမ္းယာမစားဖို႔၊ ကြမ္းယာစားရင္ ၿဖစ္တတ္တဲ့ ဆိုးႀကိဳးေတြကို သူသိသေလာက္ ေၿပာၿပရင္း မစားဖို႔ တားၿမစ္လာေတာ့.. အင္း.. မဆိုးဘူးေပါ့.. ကေလးေတြကို အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြ ေၿပာေပးသင္ေပးတဲ့ သူတို႔ေက်ာင္းကို နည္းနည္း အမွတ္ေတြ ေပးလိုက္မိတယ္.. ဗမာၿပည္မွာကလည္း ကြမ္းယာယဥ္ေက်းမွဳ႕က တအား ႀကီးထြားလာေနေလေတာ့ အဲလို အေရမရ မဖတ္မရ အလုပ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းဖို႔က ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္ကိုး.. သိပၸံမွဴးတင္က တေႀကာ္ေႀကာ္ေအာ္ရင္း ေဆးလိပ္ကုမၸဏီေတြ ေရာင္းအားတက္ရင္း ဆိုတဲ့ အၿဖစ္သနက္ လိုမ်ိဳးပဲေပါ့...ဘာကို ေၿပာခ်င္တာလဲလို႔ ေမးေနေလာက္ၿပီ ထင္တယ္... ေၿပာခ်င္တာက အခုေအာက္မွာ တင္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုေလး အေႀကာင္းပဲ ဆိုပါေတာ့... ကကၠဴကို အလည္းသြားတုန္းက ဘုရားၿပင္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ကြမ္းယာကို အေသအခ်ာ ၿခင္းေတြႏွင့္ထည့္ၿပီး မုန္႔စားသလို ယာစား ေနႀကတာကို ၿမင္လို႔ ကြမ္းယာယဥ္ေက်းမွဳ႕က ငယ္ငယ္တုန္းက ဘဒင္ရဲ့ ေနရာ စီးရီးလို ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ ေခ်ာင္ထဲေတြပါမက်န္ ေပါက္တာပဲ ဆိုတာကို မဆီမဆိုင္ ေတြးမိရင္း ခြင္႔ေတာင္းၿပီး ရိုက္လာတဲ့ ပံုၿဖစ္ပါေႀကာင္း.....

(စာႀကြင္း ။ ။ ႀကြားတာ နည္းနည္း မ်ားသြားၿပီလား မသိဘူး...)

ဓါတ္ပံု-အာသီသ

ဓါတ္ပံုပညာကို စိတ္ဝင္တစားရွိတာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဆိုပါေတာ့.. အေႀကာင္းမတိုက္ဆုိင္လို႔ ေနာက္တစ္ခုက အခ်ိန္ႏွင့္ ေငြ မလိုက္ႏိုင္လို႔ မလုပ္ၿဖစ္တာ ဒီအရြယ္ ေရာက္တဲ့အထိပဲ ဆိုပါေတာ့.. နီးနီးကပ္ကပ္ ဓါတ္ပံုသမားေတြ ဆိုလို႔ ကိုေအာင္ေထြးဝင္းတို႔၊ ကိုသီဟတို႔ႏွင့္ပဲ တရင္းတနီး ရွိခဲ့တာ... သူတို႔ ဓါတ္ပံုကို အရူးအမူး လုိက္စားတဲ့ အခ်ိန္တုန္းက သူတို႔ ဝယ္တဲ့ ကင္မရာေတြကို ႀကည့္ၿပီး သေရပဲ က်ခဲ့ရတာ... အမွန္က ဓါတ္ပံုသမား၊ ဓါတ္ပံုပညာရွင္ ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တာေတာ့မဟုတ္.. သို႔ေပသိ အႏုပညာေၿမာက္တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကို ႀကည့္ခြင့္ရတဲ့ အခါတိုင္း ကုိယ္လည္း သူတို႔လိုမ်ိဳး ၿဖစ္ခ်င္တာေတာ့ အမွန္...လုပ္ခ်င္တာက စိတ္ထဲမွာ ရွိတာ ခံစားရတာကို အေၿခခံ အရင္းတည္ၿပီး ပံုစံတမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပံုေဖၚၿပတာ.. တနည္း .. စိတ္ကိုထြက္ေပါက္ ေပးလိုက္တာမ်ိဳးကို လုပ္ရတာ ႀကိဳက္တယ္.... အထူးသၿဖင့္ ဟုတ္သည္ၿဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ၿဖစ္ေစ ဖန္တည္းမွဳ႕ တစ္ခုခုကို စိတ္ထဲရွိတဲ့ အတိုင္း လုပ္လိုက္ရတာမ်ိဳးကိုေပါ့... ပမာအားၿဖင့္ စာေရးတာတို႔ ပန္ခ်ီဆြဲတာတုိ႔ ၿပီးေတာ့.. ဓါတ္ပံုရိုက္တာတုိ႔မ်ိဳးလုိေပါ့.... အရင္းခံရွိေနတဲ့ ဆႏၵကို အေကာင္အထည္ ေဖၚၿဖစ္ေအာင္ တြန္းအားေပးလုိက္တာက မထင္မွတ္ပဲ မႏၱေလး သႀကၤန္ပံုေတြကို ရိုက္ၿပီးတင္ထားတဲ့ ညီမင္းစံ ဘေလာဂ္ကို ႀကည့္ခြင့္ရလုိက္တဲ့ အခ်ိန္က စတာပဲ ဆိုႀကပါစို႔... သူ႔ရိုက္ထားတဲ့ ပံုေလးေတြႀကည့္ၿပီး ပံုေလးေတြ ေကာင္းလြန္းလို႔ လုိက္လုပ္ခ်င္စိတ္ ထိန္းမရေအာင္ တဖြားဖြားေပၚလာတယ္.. အဲဒါႏွင့္ပဲ စၿဖစ္လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့.... အဲဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့ Sony DSR SR11 တစ္လံုးဝယ္ၿပီး Sony Vegas Pro 8 ႏွင့္ အလုပ္ရွဳပ္ေနခဲ့တယ္... ဗြီဒီယို တည္းၿဖတ္ၿခင္း အႏုပညာကိုလည္း အထိုက္အေလွ်ာက္ တီးေခါက္မိခဲ့တယ္.. အဲ... ရလာဒ္ကေတာ့ ကုမၸဏီက Safety Induction Video ကို လက္ခမဲ့ အစအဆံုး ရိုက္ကူးတည္းၿဖတ္ ေပးလိုက္ႏိုင္တဲ့ အထိပဲဆိုပါေတာ့.... ဝါသနာပါရင္ ေငြက အဓိကမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္မွန္တာပဲ.. ကိုယ့္ကို ယံုယံုႀကည္ႀကည္ႏွင့္ ခိုင္းလာတာကိုပဲ အခြင့္အေရး တရပ္အေနႏွင့္ ဝမ္းသာမိသလိုပဲ.... ေႀကးစားအဆင့္ ေရာက္ေနၿပီလို႔ ေၿပာတာ လုံးဝမဟုတ္.... အေပ်ာ္တမ္း အေၿခခံ အဆင့္ကို ေၿပာေနမိတာပါ.. အဲအခုလည္း အားလပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဟိုဟိုဒီဒီ စိတ္ေရာက္ေနမယ့္အစား ဝါသနာပါတာေလးကို လုပ္ေနလိုက္ရင္ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အကိ်ဳးမယုတ္ပါဘူး ဆိုၿပီး ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း စိတ္ကူးေပါက္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္ရင္း ေကာင္းတယ္ထင္တဲ့ ပံုေလးေတြ ထြက္လာလို႔ အမွတ္တရ တင္ထားလိုက္တာ.... မတိုက္ဆိုင္ရင္ေတာ့ ခြင့္လြႊတ္ပါဗ်ာ....

// ... ဒီပံုေလးက ေတာင္ႀကီးကို အလည္သြားတုန္း ေနကပူလြန္းလို႔ ထီးကေလးႏွင့္ အရိပ္ေအာက္မွာ ေဆာ့ေနတဲ့ သမီးကို စိတ္ကူးေပၚလာတာႏွင့္ ရိုက္လိုက္တာ.. ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက ေတာင္ႀကီးကို ခဏခဏ ေရာက္ဖူးတယ္... အဲဒီတုန္းကေတာ့ အေတာ့ကို ေနလို႔ေကာင္းတယ္.. အထူးသၿဖင့္ ရာသီဥတုေပါ့... ခ်မ္းခ်မ္းႏွင့္ ဝက္သားခ်ဥ္စား ငရုပ္သီးႏွင့္ဂ်ဴးၿမစ္ကိုက္ၿပီး ခါးေရေသာက္ရတဲ့ အရသာ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ႔ဘူး... ရွမ္းၿပည္ကို ႀကိဳက္လြန္းလို႔ အခြင္႔ရတိုင္း သြားၿဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားတယ္.. အခုလည္း မေရာက္တာလည္းႀကာ၊ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြကို အဲဒီ အရသာမ်ိဳး ခံစားေစခ်င္လို႔ သြားလိုက္တာ ဟိုေရာက္ေတာ့လည္း ဘာမွ သိပ္ထူမၿခားတာကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ မအံႀ့သေပမယ့္ ဆံုးရွံဳးမွဳ႕တစ္ခုခုကို ခံစားလိုက္ရသလိုပဲ.... ေတာင္ႀကီးလည္း ရန္ကုန္လိုပါပဲ.. ပူတာပဲ.. Climate Change ရဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ ဆိုးက်ိဳဳးတစ္ခု အေနႏွွင့္ ၿမင္မိလို႔ အဲဒီလိုေလး ၿဖစ္ေအာင္ ဖန္တည္းႀကည့္လုိက္မိတာ... //

သို႔.... မွေဇာ္ေဇာ္ေအာင္(၃)

Hi buddies,

Today again , we are celebrating our Burmese water festival Thinn Gyan. In Burmese tradition it is called “ a tet nai” , in fact the last day of water festival at Heli-deck.

Every one is enjoying with full spirit.I need to add a little bit of Thinn Gyan definition, it is derived form the pali word“sankanta” which means transition. Tomorrow will be our New Year. In Thailand, people call it Songkran. We, the Yetagun crews include Thais as well , they also participated eagerly.

This time of special moment.Our catering crews prepared Mont Lone Yaypaw which is very traditional food. Every one on board enjoyed it very much.

Our last day of Thinn Gyan was not only celebrated by our Yetagun personnel but also form our supply boat Swan Tide, the crews form Swan Tide arrived at our Platform just before tea break and they were enjoying with some Mont Lone Yaypaw and after that they took part in
our water festival.

Moreover, we have Karaoke section tonight and most people are enjoyed peacefully and welcoming to the coming new year.

Cheers, ZZ

သို႔ .... မွ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ (၂)

Hi Buddies,

Having said that our hectic Yetagun Thinn Gyan Water Festival is continuing, no one is stagnant, every one actively took part the following day, the second day of Traditional water festival.

The weather is favoured to the festival, neither too windy nor heavy rain, just nice weather for every one to be happy and to get every one enjoyed and get wet, the last a few days ago, it was showering small drops of rain. In fact,it was excellent indeed, it is the time usually the rain comes down before or during Thinn Gyan.

The rain is just empowerment of the yellow flowers named Pa Dauk to blossom, it happens normally during water festival. The symbolic of New Year. Unless the rain during this time the flowers will not be blossom, these are hiding in their buds, and soon the buds are fallen down to the ground.

As saying goes, the particular kind of flower blossom once a year, once a month, especially during water festival Thinn Gyan.

If you have time to going around the west part of Shwedagon Pagoda along the U Wisara Avenue, the beauty of big trees and also the elegant scenery of flower blossom at the top of tree, and some flowers are fallen and the smell of that is really refreshing.

Of all Burmese females both young and old is longing for it as the vivid feature of yellow flowers, they just want to wear, at the top of their head. The symbolic feature that they are welcoming the festival, the scent is very delightful.

Besides, today our camp boss prepared the traditional confectionary “Shwe Yin Aye” the most famous typical Burmese traditional things, which is made up of coconut milk and agar-agar, everyone has tasted at this special time, there is another traditional food too, this one does not available at this moment at Yetagun which is “Mont Lone Yee Paw”. The meaning of that confectionary is that it is kind of rice flour make it into small sphere shape embedded with palm sugar in it and these are thrown into boiling water pot when it was done, it become float on the water, and ready for serving, mixed with some tiny coconut slices, many people used to embedded chili in it instead of palm sugar to have fun.

During Thinn Gyan there are various kinds of fun every where, including Yetagun. We also have karaoke every night, and the crew members are never tired of singing Thinn Gyan songs.

And also we have got a lot of friendly games, Pools, Table Tennis, International Chess, Dart throwing, Golf putting and Scrabbles. There will be fantastic prizes for those who won friendly matches.

All of those activities are on going on our Yetagun Platform, having funs and to gain intimacy and cohesiveness among the crew members of different nationalities, which is the distinct feature of diversity among unity.

We, the people form Yetagun Platform can say that we are enjoying our water festival at the middle of Adman Sea, on the platform Heli-deck with all the smiles and happy faces.

Cheers,

ZZ

သို႔.....မွ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ (၁)

Hello Buddies,

Happy Thinn Gyan Festival!

Today we celebrated our Yetagun Thinn Gyan started after evening tea break until late. It was very fantastic celebration and everyone on board enjoyed very much the first day of our traditional water festival.

The show was live and amused with non-stop music under the twilight. Most of nationalities enjoyed it including our OIM and supervisors. The Thais lead by Surachi also participated in the celebration actively. And also the most active part was lead by our crew member Ye Lwin., the dancer, from Yetagun organized some live dance.

Catering Crew also provided all kinds of drinks including Soda water; Tonic drinks 100 plus, Diet Cola, Coke and many more.

We have to say sorry for those who left Yetagun who can’t enjoy our traditional water festival. We will continue on tomorrow at the same time at the same place.

Cheers,

ZZ

ႏွစ္သစ္ဦးလက္ေဆာင္

အေကာင္းအကန္း
အရွင္သံဝရာလကၤာရ (ဓမၼပိယဆရာေတာ္)
(Biweekly eleven မွကုူးယူေဖၚၿပသည္)

လူဆိုတာ ေကာင္းမွုေႀကာင့္ လူၿဖစ္လာရတာ။ မေကာင္းမွုေႀကာင့္ဆိုရင္ေတာ့ လူၿဖစ္လာစရာ အေႀကာင္း မရွိဘူး။ မေကာင္းမွုေႀကာင့္ ဆိုရင္ေတာ့ အပါယ္ေလးဘံု ေရာက္သြားမွာပဲ၊ ငရဲ ေရာက္မလား၊ တိရစာၦန္ၿဖစ္မလား၊ ၿပိတၱာၿဖစ္မလား၊ အသူရကာယ္ၿဖစ္မလား၊ မေကာင္းမွု ေႀကာင့္ကေတာ့ အဲဒီဘံုေလးမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေရာက္မွာ ေသခ်ာေပါက္ပဲ။
ေကာင္းမွုေႀကာင့္ လူၿဖစ္ရတာ ဆိုေတာ့ လူသားမ်ိဳးေစ့၊ လူသား အရင္းအႏွီးဟာ ေကာင္းမွုပဲ၊ ေရွးလူႀကီးတို႔က မ်ိဳးေစ့ကို ၿပဳတ္စားမၿပစ္ႏွင့္လို႔ ေၿပာႀကတယ္၊ ပဲစိုက္တဲ့ ေတာင္သူဟာ မ်ိဳးေစ့ အၿဖစ္ထားတဲ့ ပဲကို ထပ္မစိုက္ပ်ိဳးဘဲႏွင့္ ၿပဳတ္သာစားေနမယ္ဆိုပါက မ်ိဳးေစ့ကုန္သြားရင္ ၿပီးၿပီ၊ မ်ိဳးသုဥ္းသြားၿပီ၊ ထပ္စိုက္စရာ မရွိေတာ့ဘူး။
လူဆိုတာလည္း အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးေလးေကာင္းလို႔ အဲဒီအက်ိဳးေပးေလးနဲ႕ပဲ ေက်နပ္ေနမယ္၊ သာယာေနမယ္၊ ခံစားေနမယ္၊ ေနာက္ထပ္အသစ္အသစ္ ေကာင္းမွုေတြ မၿပဳေတာ့ဘူးဆိုရင္ မ်ိဳးေစ့ၿပဳတ္စားေနတာနဲ႕ အတူတူပဲ၊ အတိတ္ေကာင္းမွု မ်ိဳးေစ့ေလး ကုန္သြားရင္ေတာ့ ၿပီးၿပီ၊ သြားေပဦးေတာ့ မေကာင္းတဲ့ေနရာ၊ မေကာင္းတဲ့ေနရာ ဆိုတာ ဒုဂၢတိပဲ၊ ဒုဂၢတိဆိုတာ အပါယ္ေလးပါးပဲ။
ဒါေႀကာင့္ မ်ိဳးမၿပဳတ္ေအာင္ မ်ိဳးဆက္ေနရမယ္၊ ေကာင္းမွုေတြ ထပ္ထပ္ၿပဳေနရမယ္၊ ေကာင္းမွုမ်ိဳးေစ့ေတြ ထပ္ထပ္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးႀကဲခ်ေနရမယ္၊ မ်ိဳးမၿပတ္ေစရဘူး၊ မ်ိဳးၿပတ္လို႔ မၿဖစ္ဘူး၊ အၿမဲတမ္းအေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ထားရမယ္၊ အေကာင္းကိုပဲ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႏွလံုးသြင္းရမယ္၊ ေကာင္းၿပီးရင္းေကာင္းရင္း၊ ေကာင္းသထက္ေကာင္းရင္း၊ အေကာင္းေပၚအေကာင္းဆက္လို႔ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ႀကရင္ ေနာက္ဆံုးအေကာင္းဆံုးေနရာ ေရာက္မွာပဲ၊ အေကာင္းေတြခ်ည္းပဲစုမိလို႔၊ မေကာင္းတာေတြကုန္သြားရင္ ကိစၥၿပီးၿပီေပါ့။
ေကာင္းမွုေႀကာင့္ လူၿဖစ္လာတာဆိုေတာ့ လူအမ်ားစုဟာ လူေကာင္းေတြပဲလို႔ ေၿပာလုိ႔ရႏိုင္ေလာက္ပါတယ္။ လူေကာင္းက အမ်ားစုပါ၊ လူဆိုးကအနည္းစုပါ၊ လူဆိုးဆိုတာလည္း ဆိုးခ်င္လို႔ဆိုးရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ဆိုးေတြ ဝင္ေနတဲ့အခိုက္ လူဆိုးၿဖစ္ရတာပါ။ စိတ္ဆိုးေတြ ထြက္သြားရင္ေတာ့ သူလည္း လူေကာင္းပါပဲ။ စိတ္ရဲ့ ပင္ကိုသေဘာက အေကာင္းပါ။ ေလာဘေဒါသ စတဲ့ကိေလသာေတြ ဝင္ဝင္လာလို႔ စိတ္ကဆိုးရတာပါ။ ဒီလိုပဲ လူဆိုတာ သူ႔သဘာဝ၊ သူ႔သေဘာ၊ သူ႔မူလပင္ကိုက အေကာင္းပါ။ စိတ္ဆိုးေတြ ဝင္လာတဲ့ အခိုက္မွာပဲ လူဆိုးၿဖစ္ရတာပါ။ ဒါဟာလည္း အခိုက္အတန္႔ ဆိုေတာ့ လူက ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္က မ်ားပါတယ္။
လူအမ်ားစုဟာ အေကာင္းႀကိဳက္တဲ့ သူခ်ည္းပါပဲ။ အေကာင္းမႀကိဳက္တဲ့သူဆိုတာ မရွိေလာက္ပါဘူး။ လူအမ်ားစုဟာ ေကာင္းေကာင္း ဝတ္ခ်င္တယ္၊ ေကာင္းေကာင္း စားခ်င္တယ္၊ ေကာင္းေကာင္း ေနခ်င္တယ္၊ ေကာင္းေကာင္း သံုးခ်င္တယ္၊ အေကာင္းဆိုတာေတြ အားလံုးကို လိုခ်င္တာခ်ည္းပဲ၊ ေကာင္းမွုေႀကာင့္ လူၿဖစ္ရတာဆိုေတာ့ အေကာင္းႀကိုက္တာဟာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါ သူ႔သဘာဝပါပဲ။
အေကာင္းေတာ့ ႀကိဳက္ပါရဲ႕။ ပိုက္ဆြဲေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့ လူႀကီးေတြ ဆံုးမစကားတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က ေကာင္းေကာင္းေတာ့ ႀကိဳက္ပါရဲ့ ေကာင္းေကာင္းေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ အေကာင္းႀကိဳက္ရင္ေတာ့ အေကာင္းလုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြက သားသမီးကို ေကာင္းေကာင္းေနလို႔ ဆံုးမႀကတာ ရွိပါတယ္။ ေကာင္းေကာင္း ၿဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ေနႀကဖို႔ပါပဲ။ ေကာင္းေအာင္လုပ္ႀကဖို႔ပါပဲ။ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ႀကဖို႔ပါပဲ။
ဘုရားက အႏၶသုတၱန္မွာ လူသံုးမ်ိဳးရွိေႀကာင္း ခြဲၿပပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ဒြိစကၡဳ- ႏွစ္ဖက္လံုးၿမင္တယ္၊ ႏွစ္ဖက္လံုးၿမင္ေတာ့ အေကာင္းလို႔ေခၚရမယ္။ တစ္မ်ိဳးက အႏၶ - ႏွစ္ဖက္လံုး မၿမင္ဘူး၊ ႏွစ္ဖက္လံုး မၿမင္ေတာ့ အကန္းလို႔ ေခၚရမယ္။ တစ္မ်ိဳးက ဧကစကၡဳ - တစ္ဖက္ပဲၿမင္တယ္၊ တစ္ဖက္က မၿမင္ဘူး၊ တစ္ဖက္ၿမင္ တစ္ဖက္ကန္းဆိုေတာ့ မေကာင္း၊ မကန္းလို႔ေခၚရမယ္။ လူက ဒီလို အေကာင္းရယ္၊ အကန္းရယ္၊ မေကာင္းမကန္းရယ္လို႔ သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
ဘုရားက မိန္႔ရာမွာ အေကာင္းဆိုတာ မရေသးတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို ရေအာင္လုပ္တတ္တယ္။ ရၿပီးစည္းစိမ္ဥစၥာကို တိုးပြားေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ကို ခြဲၿခားသိတယ္။ အၿပစ္ရွိ အၿပစ္မဲ့ကို ခြဲၿခားသိတယ္။ အယုတ္အၿမတ္ကို ခြဲၿခားသိတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးကို ခြဲၿခားသိတယ္။ ဒီအရည္အခ်င္းေတြ ရွိရင္ အေကာင္းပဲတဲ့။
အကန္းဆိုတာ အထက္ပါအရည္အခ်င္းေတြ မရွိတဲ့သူပဲ။ မေကာင္းမကန္းဆိုတာကေတာ့ မရေသးတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာကိုေတာ့ ရေအာင္လုပ္တတ္တယ္။ ရၿပီး စည္းစိမ္ဥစၥာကိုလည္း တိုးပြားေအာင္ လုပ္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုသိုလ္ အကုသိုလ္ေတာ့ မသိဘူး။ အၿဖစ္ရွိမရွိကိုေတာ့မစဥ္းစားဘူး။ အယုတ္အၿမတ္ကိုလည္း ခြဲၿခားမေနဘူး။ လတ္တေလာ ေကာင္းက်ိဳးကိုပဲ ႀကည့္တယ္။ တမလြန္ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးကို ထည့္မတြက္ဘူး။ ဒီလူဟာ တစ္ဖက္ၿမင္၊ တစ္ဖက္ကန္းပဲ။ မေကာင္းမကန္းပဲ။
အေကာင္းက ကုလာအုပ္ႏွင့္တူတယ္။ အကန္းက ႏြားမနဲ႔တူတယ္။ မေကာင္းမကန္းက ႏြားသိုးႏွင့္တူတယ္။ ကုလားအုပ္မွာ ႏွစ္ဘို႔ရွိတယ္။ ႏြားမမွာ ဘို႔မရွိဘူး။ ႏြားသိုးမွာ ဘို႔ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘို႔တည္းပဲရွိတယ္။
လူမွာမ်က္လုံး ႏွစ္လံုးပါတယ္။ တစ္လုံးက လက္ရွိဘဝ ပစၥဳပၸန္အေရးကို ႀကည့္ဖို႔အတြက္ၿဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္လုံးက တမလြန္ သံသရာကို ႀကည့္ဖို႔ၿဖစ္တယ္။ တစ္လံုးက ကိုယ့္ဖို႔အတြက္ၿဖစ္တယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ႀကည့္ရမယ္။ ေနာက္တစ္လံုးက သူ႔ဖို႔အတြက္ၿဖစ္တယ္၊ သူ႔အတြက္ႀကည့္ရမယ္။ တစ္လံုးက အတၱအတြက္ၿဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္လံုးက ပရအတြက္ၿဖစ္တယ္။
ပစၥဳပၸန္ေရး၊ တမလြန္ေရး အေရးႏွစ္ပါးလံုးကို သိတတ္၊ ၿမင္တတ္၊ ႀကည့္တတ္တဲ့သူဟာ အေကာင္းပဲ။ ကိုယ့္အေရး၊ သူ႔အေရး အေရးႏွစ္ပါးလံုးကို သိတတ္၊ ၿမင္တတ္၊ ႀကည့္တတ္တဲ့သူဟာ အေကာင္းပဲ။ အတၱပရ ကိုယ့္ဖို႔၊ သူ႔ဖို႔ ႏွစ္ဖို႔မွ်ၿပီး သိတတ္၊ ၿမင္တတ္၊ ႀကည့္တတ္၊ လုပ္တတ္တဲ့ သူဟာ အေကာင္းပဲ။
အိမ္တအိမ္ေကာင္းဖို႔အတြက္ အေကာင္းေတြမ်ားမ်ားလိုတယ္။ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ၊ ေက်းရြာတစ္ရြာ၊ ၿမိဳ႕နယ္တစ္ခု၊ တိုင္းတစ္တုိင္း၊ ၿပည္တစ္ၿပည္ ေကာင္းဖို႔အတြက္ အေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားလိုတယ္။ လူနဲ႔လူ႕ဝန္းက်င္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ႏြာထီးအၿဖစ္နဲ႔လည္း လုပ္လို႔မရဘူး၊ ႏြာမအၿဖစ္ႏွွင့္လည္း လုပ္လို႔ မရဘူး။ ကုလာအုပ္အၿဖစ္ႏွင့္သာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္လို႔ရမယ္၊ တိရစာၦန္ႏွင့္ ႏွိဳင္းလို႔ စိတ္ေတာ့မရွိပါနဲ႕၊ ဘုိ႔ရွိတဲ့ သတၱဝါေတြမို႔ ထင္လြယ္ၿမင္လြယ္ေအာင္ ဥပမာေပး ေၿပာရတာပါ။
လူတိုင္းဟာ အတၱရွိႀကေတာ့ အတၱအတြက္ ႀကည့္ႀကတဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ အတၱခ်ည္း ရွင္သန္လို႔ ရတာမွ မဟုတ္တာ၊ အတၱဆိုတာ ပရႏွင့္တြဲ ရွင္သန္ႀကရတာ။ ဒီေတာ့ အတၱပရမွ်လုပ္ႀကရတာေပါ့၊ အတၱအတြက္ခ်ည္း လုပ္ေနရင္ အဲဒီအတၱဟာ မႀကာခင္ ပ်က္စီးသြားမ်ာပဲ။ အတၱကို ေကာင္းေစခ်င္ရင္ ပရပါေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးမွရတယ္။
ပရကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးတယ္ဆိုတာလည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အတၱအတြက္ပါပဲ။ အေလာင္းေတာ္တို႔က ပထမေလာကတၱစရိယာ - ေလာကအတြက္၊ အမ်ားအတြက္ ေကာင္းေအာင္းလုပ္တယ္။ ဒုတိယ ဥာတတၳစရိယာ - လူမ်ိဳးအတြက္၊ ေဆြမ်ိဳးအတြက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္တယ္။ အဲဒါႏွစ္မ်ိဳး ေကာင္းေအာင္လုပ္တာနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶတၳစရိယာဆိုတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးက သူ႔အလိုလိုၿပီးရတာပါ။
အစစ္အမွန္ကိုယ္က်ိဳးဆိုတာက သူ႔က်ိဳူးကိုလုပ္မွရတာပါ၊ သူ႔က်ိဳးကို လုပ္လုိ႔ ရလာတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးသည္သာ ကိုယ္က်ိဳးအစစ္ပါ။ သူ႔က်ိဳးမပါတဲ့ ကိုယ္က်ိဳးသက္သက္ကေတာ့ ကုိယ္က်ိဳးအစစ္ မဟုတ္ပါဘူး။ နီတိဆရာတို႔က”သူ႔က်ိဳးကို မေဆာင္ရြက္သူအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးဆိုတာ လံုးဝမရွိဘူး။ ဒါဟာ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္တဲ့ အမွန္တရားလို႔ လက္ရံုးတစ္ဖက္ေၿမွာက္ ေႀကြးေႀကာ္လုိက္ပါ”ဟု ဆိုခဲ့ႀကသည္။ ခရီးသည္ကို တစ္ဖက္ကမ္းကို လိုက္ပို႔တဲ့ ေလွသမားဟာ ပို႔တာကေတာ့ ခရီးသည္ကို ပို႔တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လည္း ဟုိဘက္ကမ္းကို အေရာက္သြားတာပါ၊ အေကာင္းေတြေပါမ်ားပါေစ၊ အေကာင္းေတြ ေကာင္းေအာင္လုပ္ႏုိင္ႀကပါေစ။

ဝမ္းနည္းမွတ္တမ္း

***************
အာသီသ
***************

Dear all,
It is with regret to inform you all that Commander (Retd.) Sein Win (MN), age (73), father of Yan Naing Win, Snr Exe, Mechanical Engineering - Rotating, RIE Department - passed away at 11:35 am yesterday at Shwe Gone Dine Specialist Centre.
The funeral service will be held at 5.00 pm on 24th March, 2009 (Tuesday) at Yaeway Cemetery.
Office cars will depart at 3:45 pm.
We are sure you will all join with us in offering our heartfelt sympathy and deepest condolences to Yan Naing Win and the bereaved family.

Sincerely,

HR Services & Relations
Human Resource Management Department

***************

" ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္လည္း ၿဖစ္ခဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းလည္း ၿဖစ္တဲ့ ကိုရန္ႏိုင္ဝင္းရဲ့ ဖခင္ ဦးစိန္ဝင္း ကြယ္လြန္သြားေႀကာင္း ႀကားရတဲ့ အတြက္ က်န္ရစ္သူမိသားစု ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဝမ္းနည္းမိပါတယ္... "

မိသားစုႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ် ဆိုတဲ့ စကားက နည္းနည္းေလး ပိုမ်ားပိုေနမလား ဒီေနရာမွာ ဆိုစရာ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပိုတယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ ဘာေႀကာင့္လည္းဆို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ႏိုင္ဝင္းလို အၿဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳခဲ့ရလို႔ပါပဲ။ ေလာကမွာ အေဖဆိုတာ အနႏၱဂိုဏ္းဝင္ပဲ မဟုတ္လား။ အစားထိုးလို႔ မရတဲ့ ဆံုးရွံဳးမွဳ႕ႀကီးပဲေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ေၿခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ေနႏိုင္လို႔သာ ေရႊေတာင္ႀကီးလို႔ တင္စား မခံရေတာ့ေပမယ့္လည္း ေရႊေတာင္ႀကီးပါပဲ။ ဒီေနရာမွာေတြးစရာ ၿဖစ္လာတာက ေသခ်င္းတရားဆိုတဲ့ ဘယ္သူမွ(ဘုရားရွင္ အပါဝင္) ေရွာင္လြဲ႔လို႔မရတဲ့ အရွိတရားပါပဲ။ ေအာက္မွာေဖၚၿပထားတဲ့ ကိုေအာင္ေဘာ္ဟိန္းရဲ့ စာထဲကလိုေပါ့။

Hi Nyi Nyi

Everybody got queue number and waiting for their own turn. Anyway so sad on behalf of Yan Naing Win who lost his father,can never be replaced in life again.

Best Regards

Aung Baw Hein

S'pore

သူ႔စာကို တိုက္ရိုက္ မေတာက္တေခါက္ ဘာသာၿပန္ႀကည့္ ရရင္ေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ကုိယ္ပိုင္နံပါတ္ ရွိၿပီးသား၊ အားလံုး အလွည့္ေရာက္ဖို႔ကို ေစာင့္ေနရတာလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ မွန္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း လူသားအားလံုး နားလည္ သေဘာေပါက္ထားတဲ့ အရာပဲမို႔ ဘယ္သူမွ ထူဆန္းတယ္လို႔ မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာထဲက စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ဒီေနရာမွာ ထည့္ေၿပာႀကည့္ခ်င္ပါတယ္။ မွတ္ဥာဏ္ေတြ တိမ္လာလို႔ ဘယ္သူေၿပာလည္း ဆိုတာ ၿပန္ရွာႀကည့္ရပါအံုးမယ္။

“ လူေတြဟာ ေသမိန္႔ က်ထားၿပီးသားေတြပဲ့မို႔ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ ေႀကြေနတာ ဘာမွ မထူဆန္းပါဘူး.. အဲ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက ကုိယ့္အနားမွာ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ ေသေနတာ ၿမင္ေန ေတြ႔ေန ရတာေတာင္ ကိုယ္မေသေတာ့မယ့္ ပံုစံ ခ်ိဳးေနႀကတာပါပဲ.. ” တဲ့။

ေတာ္ေတာ္ မွတ္သားစရာေကာင္းတဲ့ စကားေလးပါ။ အဲဒီစာပိုဒ္ကေလးကို ဖတ္ၿပီးကတည္းက ကုိယ့္ကိုကိုယ္ ေလ႔လာႀကည့္ပါတယ္။ သူေၿပာတာ အမွန္ပါပဲ။ ေသြထြက္ေအာင္ မွန္တယ္လို႔ေၿပာရင္ မလြန္ဘူးထင္ပါရဲ့။ ေမြးစကတည္းက ပညတ္နယ္မွာ က်င္လည္ လာရေတာ့ ပညတ္ထားတာေတြကိုပဲ အရွိတရား အမွန္တရားပဲလို႔ လက္ခံခဲ့တယ္။ အားလံုးဟာ ငါပိုင္ငါဆိုင္လို႔ပဲ ထင္ခဲ့တယ္။ ငါ့အိမ္ ၊ ငါ့ယာ ၊ ငါ႔သား ၊ ငါ့သမီး ငါ့ဥစၥာ ငါ့အတၱ ငါ့သိကၡာ..အိုး.. ငါခ်င္းကို ထပ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အခုထိလည္း သားေရးသမီးေရး စီးပြါးေရးထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ထားခဲ့ရမွာေတြကို တသက္လံုး မေပ်ာက္မပ်က္ မဆံုးရွံုးေတာ့မယ့္ အတုိင္း အရာရာကို ခိုင္တယ္ ၿမဲတယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ ၊ တဏွာ ၊ မာန ၊ ဒိဠိ ၊ စတာေတြနဲ႔ပဲ မနက္မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဴပ္ ေပါင္းဖက္ေနရတယ္။ မသိမွဳ႕ဆိုတဲ့ အဝိဇၨာ(သို႔)ေမာဟက ဖုန္းလြမ္းထားေနေလေတာ့ လွိဳင္းထေနတဲ့ ေရၿပင္မွာ ကုိယ့္ရုပ္ကိုယ္ႀကည့္လွ်င္ ဘာမွ မၿမင္ရေတာ့သလိုမ်ိဳး ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတယ္ ဘာစိတ္ေတြ ေပၚေနတယ္ ဆိုတာကိုေတာင္ သတိမၿပဳမိ ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ သီးခံၿခင္းတရား ၊ ဂါရဝတရား ၊ ၿဗမၼာစိုရ္တရားေတြ ၿဖစ္တဲ့ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ၊ မုဒိတာ ၊ ဥပကၡာ စတာေတြ ကိုေတာင္ အေဖၚမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္လာရင္ အားလံုးဟာ ရန္သူၿဖစ္လာတယ္။ ကိုယ္႔ႏွင့္ အၿမင္ခ်င္း မတူသူကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ကိုယ္႔ထက္ သာသြားတဲ့ သူအေပၚ ေက်းဇူးၿပဳဖူးသူပင္ ၿဖစ္လင့္ကစား မုဒိတာ မပြားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ မသိမွဳ႕ အေႀကာင္းေႀကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ သမုဒယအက်ိဳးဆက္ေတြပဲ။ တမလြန္ဘဝကို ယံုးႀကည္သူ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဒါဟာ အပယ္ကို ေဇာက္ထုိးက်မယ့္ ကမၼသတၱိပဲ။ ေလာဘႏွင့္ဖက္ၿပီးေသရင္ မုခ်ၿပိတၱာ၊ ေဒါသႏွင့္ ဖက္ၿပီးေသရင္ မုခ် ငရဲ၊ ေမာဟႏွင့္ ဖက္ၿပီးေသရင္ မုခ် တိရစာၦန္ ၿဖစ္ရမယ္ ဆိုတာကိုသာ အႀကြင္းမဲ့ ယံုႀကည္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ရဲ့ ေန႔စဥ္ၿပဳမွဳမွဳ႕ေတြဟာ အပယ္ကေနကို မလြတ္ဘူး။ လုပ္သမွ် အားလံုးဟာ အပယ္က်ဖို႔ခ်ဥ္းပဲ။ ဒါေႀကာင့္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက လက္သဲခြံေပၚ ေၿမမဳွန္႔တင္ၿပီး အထက္တက္မယ့္ သူႏွင့္ ေအာက္ဆင္းမယ့္ သူ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ကြာၿခားတယ္ဆိုတာ သိသာထင္ရွားေအာင္ ၿပခဲ့တာပဲ။ လက္သဲခြံေပၚတင္က်န္ေနခဲ့တဲ့ အေရအတြက္သာ ေကာင္းရာသုဂတိကို လားႏိုင္ၿပီး ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္းထုရွိတဲ့ ေၿမႀကီးေလာက္ပမာဏကေတာ့ အပယ္လားမယ့္ သူေတြလို႔ ေဟာခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေႀကာက္စရာ ေကာင္းလိုက္သလဲ။

အမွန္တကယ္ေတာ့ သူမ်ားေသတာကိုပဲ ႀကည့္မေနပဲ ကုိယ့္ကိုကိုယ္ ၿပန္ႀကည့္တတ္ရင္ အမွန္တကယ္ ဥာဏ္မ်က္လံုးႏွင့္ ႀကည့္တတ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္း စကၠန္႔ႏွင့္ အမွ် ေသေနတာကို ေတြ႔ႀကရမွာပါ။ ဒီေနရာမွာ အကၽြမ္းတဝင္ မရွိခဲ့ရင္ မ်က္စိလည္သြားႏိုင္ပါတယ္။ သမုတိနယ္ကို ေက်ာ္ၿပီး ပရမတ္ကို ၿမင္ေအာင္ႀကည့္မယ္ဆို ရုပ္တရားႏွင့္ နာမ္တရားကလြဲ ဘာမွမရွိတာကို ေတြ႔ႀကရမွာပါ။ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးရဲ့ ၿဖစ္လုိက္ပ်က္လိုက္ဆိုတဲ့ ၿဖစ္ပ်က္အစဥ္ႀကီးဟာ ၿမန္ဆန္လြန္းတာက တစ္ေႀကာင္း၊ မၿမင္ႏိုင္ေအာင္ အဝိဇၨာက ဖုန္းလြမ္းထားတာက တစ္ေႀကာင္းတို႔ေႀကာင့္သာ သတိမထားမိႀကတာပါ။ ဘုရားေဟာ အရ ဆိုပါမူ မ်က္စိတမိတ္ လက္တစ္ဖ်စ္္ အခ်ိန္အတြင္း ရုပ္က ကုေဋငါးေထာင္ ပ်က္ၿပီး နာမ္က ကုေဋတစ္သိန္းပ်က္တယ္လို႔ ေဟာထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္႔အေသကိုသာ ၿမင္ေအာင္ ခႏၶာဥာဏ္ေရာက္ ႀကည့္ႏိုင္မယ္ဆို ေသတာဟာ ဘာမွမထူးဆန္းသလို ရထားတဲ့ ခႏၶာဟာလည္း အနိစၥ ၊ အနတၱတရားႏွင့္ ဒုကၡတံုးႀကီးပဲမို႔ ငါဆိုတဲ့ သကၠာယ ကိုစြဲလန္းတဲ့ ဒိဠိၿပဳတ္ေအာင္ ခြာႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အထက္မွာေဖၚၿပထားတဲ့ မေသတဲ့ အခ်ိဳးမ်ိဳးေတြ မခ်ိဳးေတာ့ပဲ သစၥာၿမင္ ဒိဠိစင္တဲ့ သာဝက အၿဖစ္ကို အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိေအာင္ အားထုတ္ရမွာက ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ့ ဘဝအဓိပၸါယ္ ဘဝသစၥာပဲ မဟုတ္ပါလား…….။

ေနာက္ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ အေနႏွင့္ သိထားသင့္တာက ကိုယ့္အေဖ ကုိယ့္အေမ ႏွင့္ ကိုယ္ ခ်စ္ခင္တဲ့ သူေတြရဲ့ ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလိုလားလားႏွင့္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အထိေရာက္ဆံုးႏွင့္ အက်ိဳးရွိဆံုးက မိမိတို႔ မိဘေတြ ခ်စ္ခင္သူေတြကို ဝိပႆနာ တရား အားထုတ္ႏိုင္ဖို႔ တိုက္တြန္း ႏိုးေဆာ္ အကူအညီေပးၿခင္းပါပဲတဲ့။ ဘဝဆို ဘယ္ဘဝရရ(နတ္ဘဝ ၊ ၿဗဟၼာဘဝ အပါအဝင္) အို နာ ေသ ဆိုတဲ့ ေဘးဆိုးႀကီးကေန မလႊတ္ႏိုင္သမို႔ ဘဝရတုိင္းရတုိင္း ဒုကၡေတြခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီဒုကၡသစၥာကိုသာ ၿမင္ေအာင္ ႀကည့္တတ္မယ္ဆို ဘယ္ဘဝကိုမွ မလိုခ်င္ေတာ့ပဲ ဘဝတဏွာ ၿပတ္တဲ့ နည္းလမ္းကိုသာ ရွာေဖြခ်င္စိတ္ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီနည္းလမ္းကို ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ႀကီးက ေလးအသေခၤ်ႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီၿဖည့္ က်င့္ႀကံပီး ရွာေဖြေတြ႔ရွိကာ လူသားအားလံုးကို ေဝငွထားၿပီးသားမို႔ မသိသူေက်ာ္သြား သိသူေဖၚစားရံုပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ခ်င္လွ်င္ ဒုကၡကိုၿဖစ္ေစတဲ့ သမုဒယေတြကို မဂၢင္ဆိုတဲ့ ဓါးႏွင့္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ နည္းလမ္းမွန္မွန္ ဇြဲရွိရွိ သမာဓိေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ပိုင္းၿဖတ္ ႏိုင္လိုက္ပါမူ နိေရာဓ ဆိုတာ (၇) ရက္အတြင္း သို႔မဟုတ္ (၇)လအတြင္း သို႔မဟုတ္ (၇)ႏွစ္အတြင္း က်ိမ္းေသ ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ အာမခံထားတယ္ဆိုပဲ… ။ ဒီေတာ့ အို ၊ နာ ၊ ေသ စတဲ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ ေနရာ အမွန္တကယ္ရွိသလို နည္းလမ္းလည္း တကယ္ရွိတယ္ဆိုတာ လမ္းၿပတဲ့သူက ၿပထားၿပီးၿပီ ၊ သူ႔တာဝန္ ဒီတြင္ၿပီးၿပီ။ ဟုတ္မဟုတ္ကိုေတာ့ အလုပ္ႏွင့္ စမ္းသပ္ႀကည့္ရင္း ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်ႀကတာ ပိုေကာင္းလိမ္႔မယ္ ထင္ပါတယ္…ေနာ။။။

ဟယ္လို..ဟယ္လို Happy New Year

မနက္မိုးလင္း အိမ္ရာကထ ၿပင္ဆင္စရာ ရွိတာ ၿပင္ဆင္ၿပီး အလုပ္ဆင္းဖို႔ တံခါးဖြင့္လုိက္ခ်ိန္ ရုတ္တရက္ ၿမဴေပါက္ေလးေတြရဲ့ နမ္းရွိုက္ၿခင္းကို ခံလိုက္ရတဲ့ အတြက္္..စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ပါးၿခင္းမ်ားစြာ တခဏတာ ရလိုက္ေတာ့..ေအာ္ တစ္ေဆာင္းသစ္ၿပန္ၿပီ။ ပူၿပင္းလြန္းတဲ့ ေႏြရာသီကို ႏုတ္ဆက္တဲ့ အနမ္းေတြပဲလား..မလင္းတလင္း အလင္းေရာင္ေတြေေအာက္ ေၿပးလြား ၿမဴးတူးေနတဲ့ ၿမူမွူန္ေတြဟာ ေလာကတခြင္လံုးကို ဖုန္းလြမ္းေနလိုက္တာ မနာလိုခ်င္စရာ.. အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ထဲက ရုန္းထြက္လြတ္ေၿမာက္ လာေလဟန္ အမူအရာေတြႏွင့္..အလွည့္က် မႏြဲ႕စတမ္း ဆိုၿပီး ေကာင္းကင္ၿပင္ကို မင္းမူ ထားတာမ်ား...ေပ၁၀၀ တစ္တုိင္က် ထြန္းထားတဲ့ နီယြန္မီးေတြေတာင္ အေမွင္ခြင္း အလင္းမေဆာင္ ႏိုင္ရွာႀကဘူး...ပူၿပင္းလွတဲ့ ကႏၱာရ ေႏြရာသီကို မုန္းမိေပမယ့္ ေဆာင္းကိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေအးေအး အခ်စ္သား...ဒါေပါ႔ေလ..ေအးၿမၿခင္း ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္း ေသာကကင္းေဝၿခင္း စတဲ့ ပူေလာင္ၿခင္းကို ေက်ာကပ္ထားတဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ ၿဖစ္တည္မွဴ႕ေတြကို ဘယ္သူမႀကိဳက္ ရွိပါ့မလဲ….။

ရုံးခန္းထဲ ေရာက္လို႔ ေန႔စဥ္ မွတ္တမ္း စာအုပ္က ရက္စြဲကို ႀကည့္မိလိုက္ေတာ့.. ဒီဇင္ဘာ ၃၁…ဟုတ္ေပသားပဲ ဒီေန႔ ၂၀၀၈ ရဲ့ ေနာက္ဆံုးေန႔..ဒီည ၂၀၀၉ ကို ႀကိဳဆိုရမယ့္ည..အလုပ္မ်ားလြန္းလို႔ အားခ်ိန္ မရွိၿဖစ္ေနလို႔ သတိ မထားမိတာ မဟုတ္..အခ်ိန္နာရီ ရက္စြဲေတြကို အားလံုး ခဏ ေမ႔ထားလိုက္တာ..အေႀကာင္းရင္းက ခြင့္ၿပန္ခ်ိန္ နီးေနလို႔..အခ်ိန္ဆိုတာ တြက္ေနေလ ကုန္ခဲေလေလ ဟုတ္စ..မႏွစ္က New Year ကုိ ဒူဘိုင္းမွာ ၿပား၈၀တန္ လၻက္ရည္ကို ေသာက္ရင္း မီးရွဴးမီးပန္း ေဖာက္တာကို ႀကည့္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုခဲ့တယ္…ဒီႏွစ္ေတာ့ ကႏၱာရ ေခါင္ေခါင္ထဲကိုလည္း ေရာက္ေန…. on duty လည္း ၿဖစ္ေနေလေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္သလို ေနရင္းက ဂ်ီေမး အားကိုးႏွင့္ ဆုေတာင္းတခ်ိဳ႕ကိုပဲ ၿဖန္႔ေဝ ေနခဲ့မိတယ္။ အားလပ္လို႔ သတင္းစာဖတ္ခ်ိန္ ဒူဘုိင္းမွာလုပ္မယ့္ ႏွစ္သစ္ႀကိဳဆိုပြဲ အားလံုးကို ဖ်က္သိမ္းမယ္ ဆုိတဲ့ သတင္းကို မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ေဖၚၿပထားေတာ့ အနတၱသေဘာ ကို တြင္တြင္ႀကီး ဆင္ခ်င္မိရင္းက ကိုယ္အတြက္ မထူးေပမယ့္ ကဲမယ့္တကဲကဲ ၿပင္ေနတဲ့ အသိ သူငယ္ခ်င္း ေယာင္းရင္း ေတြကို ေဝငွခ်င္တာႏွင့္ ေအာ္လိုင္းေပၚတက္ ေမးကိုဖြင့္ၿပီး လင့္ခ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ အစၥေရးေႀကာင့္ ပါလက္စတုိင္း ခံေနရေတာ့ မူဆလင္ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ အေနႏွင့္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္ တာကို လုပ္လိုက္တာလို႔ ေဖၚၿပထားပါတယ္။

ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့ ဘီယာေတြ ဝိုင္ေတြ သစ္သီးၿခင္းေတြ ေခ်ာ႔ကလက္ေတြ လာပို႔တာေတြ႕တယ္။ ဒီည ႏွစ္သစ္ႀကိဳဆိုပြဲ အတြက္တဲ့။ အလိုက္သိတဲ့ ကုမၸဏီ အႀကီးအကဲ ေတြကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ဒါေပမယ့္ လူက ႏွစ္ေယာက္တစ္ပိုင္းပဲ ရွိေတာ့ အစားအေသာက္ေတြဟာ အထီးက်န္ ဆန္စြာႏွင့္ပဲ တို႔ထိသူမဲ့ ႏွစ္သစ္ကို ႀကိဳဆိုခဲ့ႀကပါတယ္။ ညေနပိုင္း ေရာက္ေတာ့ ကားႀကံဳတာႏွင့္ မကဲေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးၿဖတ္ထား ေပမယ့္လည္း တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါမို႔ တစ္ရက္ေလာက္ အိပ္ေရးပ်က္တာ ဘာမွ မၿဖစ္ေလာက္ဘူး ဆိုၿပီး ေပေပေတေတ ဒူဘိုင္းသြားဖုိ႔ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ပါတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး ၿမဴေတြ ဖုန္းေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ခရီးမေရာက္ဘူးေပါ့..။ အခ်ိန္က နည္းနည္း ေစာေနေသးေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရပါရဲ႕…။ Happy New Year ကုိ ကားေပၚမွာပဲ ေအာ္လိုက္ရမွာကို စိုရိမ္ရၿပန္တယ္။ ေတာ္ေသးတာက အခ်ိန္မီ ေရာက္သြားတာပါပဲ။ ဟုိေရာက္ေတာ့ အားလံုး ေရခ်ိန္ကိုက္ေနႀကၿပီ..။ ၿမန္မာ ကာရာအိုေက သီခ်င္းသံေတြလည္း မိုးထိညံေနၿပီ..။ မေသာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးၿဖတ္ထားတဲ့ အရက္ကို အဲဒီညမွာ ေရမေရာပဲ ႏွစ္ခြက္တိတိ က်ဴးလြန္လိုက္ပါတယ္။ နည္းနည္း ေသြးဆူလာလို႔ နာရီႀကည့္ေတာ႔ ၁၂နာရီ ထိုးခါနီးၿပီမို႔ ဆူညံေနတဲ့ အခန္းထဲက ထြက္ၿပီး ဖုန္းထဲမွာရွိတဲ့ နံပါတ္ေတြ အားလံုးကို တစ္ခုခ်င္း ဆက္ရင္း စတင္ ေနာက္ယွက္ပါေတာ့တယ္။ အိပ္ေနတဲ့ သူေတြကို လည္း မရမက ႏုိးရင္းေပါ့။ တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါပဲေလ.. သူတို႔နားလည္တန္ ေကာင္းပါရဲ့…။

ဟယ္လို.. ဟယ္လို… “Happy New Year…! “