လမ္းေဖါက္ခဲ႔သူမ်ား..

*********

အာသီသ

*********

လြန္ခ့ဲတဲ့ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္က ရဲတံခြန္ကေန ကိုခင္ေမာင္လြင္ ထြက္သြားေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ လူေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အသစ္သစ္ေတြႏွင့္ ေရာင္ၿခည္သန္း က်န္ေနခဲ့ၾကတယ္။ အစတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရဲတံခြန္မွာ အ႐ိုးထုတ္ဖို႔အထိ စိတ္ပုိင္းၿဖတ္ထားၾကတာ မ်ားတယ္။ ဟုတ္လည္း..ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ္႔ေရေၿမမွာ ေနၿပီး ေလးပါတ္လုပ္ ေလးပါတ္နား၊ လခကလည္း ၿမန္မာၿပည္မွာ ႐ွာမွ႐ွား ဆိုေလေတာ့ အားလံုးက သြားေရက်ရတဲ့ အလုပ္ေပါ့။ ကာရာအိုေကက ေကာင္မေလးေတြဆို ေရနံက အကိုႀကီးေတြ ဆိုၿပီး တသသပဲ။ ဘယ္မွာလုပ္လည္း ေမးလာရင္ ေၿဖဖို႔ အေကာင္းဆံုး အလုပ္။ ကမ္းလြန္မွာ လုပ္တာ လခက Bra Bra Bra ဆိုရင္အားလံုးက ေကာင္းလိုက္တာ လူလိုရင္ေၿပာပါအံုး ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ အားလံုးလည္း ကိုယ့္အလုပ္အတြက္ ကိုယ္ ဂုဏ္ယူေနၾကတာေပါ့။ အဲ…..ကိုခင္ေမာင္လြင္ ထြက္သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း အားလံုးမ်က္စိ ပိုပြင့္လာၾကတယ္။ ငါတို႔လည္း သူ႔လို ကယ္တင္႐ွင္ ႐ွိရင္ ၿဖစ္ႏုိင္ေသးတယ္ ဆိုၿပီး ကယ္တင္႐ွင္ကို ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ့တာေပါ့။ လက္႐ွိ အလုပ္မွာလည္း ရထူးတိုးလာလို လာၿငား၊ လခတိုးလို တိုးၿငား ၿပိဳင္လိုက္ ဆိုင္လိုက္ၾကႏွင့္ အားလံုးတက္ၾကြတဲ့ ၾကက္ဖကေလးေတြ ၿဖစ္ေနၾကေတာ့တာေပါ့။ အစည္းအေဝးလို ေနရာမွာဆို ကိုယ့္ကို သတိထားမိေအာင္လို႔ အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္ခြန္းစႏွစ္ခြန္းစ ဝင္အာလိုက္မွ။ အထက္လူႀကီးေတြ သတိထားမိေအာင္ လုပ္ၾကရတာကလည္း အေမာ။ သိတာေလးေတြကို လွ်ိဳၾကရတာကလည္း ၿပိဳင္ဆိုင္မႉ႔ၿပင္းထန္ေၾကာင္း ၿပေနတဲ့ သဏၭာန္႐ုပ္ပဲေပါ့။ သိပ္မၾကာဘူး ကိုတင္ကိုတို႔ ကိုေအာင္ေထြးဝင္းတို႔ ကိုေအာင္တို႔ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ပါသြားၾကေတာ့ ပိုၿပီး လုပ္႐ြလာၾကတယ္။ သူတို႔ရတဲ့ လခေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေႏြလယ္အိပ္မက္ေတြ မက္ၾကေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုႏွင့္ အခ်ိန္ေတြတၿဖည္းၿဖည္း ကုန္လြန္လာလိုက္တာ ကယ္တင္႐ွင္လည္း ထင္သလိုေပၚမလာ၊ လက္႐ွိအလုပ္မွာလည္း ထင္သလို အေၿခအေနေတြ တိုးတက္မလာေတာ့ နက္ေပၚတက္ၿပီး ကုိယ္ေရးအက်ဥ္းေတြ စတင္ ပစ္ရေတာ့တာေပါ့။ အၿဖဴေကာင္ေတြ ဆီက ကိုခင္ေမာင္လြင္ရသလို အကူအညီမ်ား ရမလားဆိုၿပီး ဒီေကာင္ေတြကို မ်က္ႏွာခ်ိဳ ေသြးရတာလည္း အေမာ။ ဒီလိုႏွင့္ ၾကာေလခ်ာေလ လက္ထဲ ေရာက္လာေတာ့ အေၿခေနေတြက ပိုခ်ာလာၿပီး ထြက္ေပါက္႐ွာဖို႔အတြက္ တြန္းအားေတြ ရလာၾကတယ္။

အလုပ္႐ွာရာမွာ အတက္ၾကြဆံုးကေတာ့ ကိုၿဖိဳးႀကီး၊ ႐ွိသမွ် လိပ္စာ အကုန္ပို႔တယ္၊ စာၿပန္ၿပန္ မၿပန္ၿပန္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ညဆိုင္းလုပ္ရတိုင္း တစ္ညကို ေလးေစာင္ႏွုန္းထားႏွင့္ ေန႔တိုင္းပို႔တယ္ဆိုပဲ။ စင္ေပၚမွာ ႐ွိသမွ် အၿဖဴေတြ အားလံုးကိုလည္း အလုပ္ေတြ႔ရင္ေၿပာဖို႔ အကုန္ေၿပာထားတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ သူ႔အခ်ိန္ ေရာက္လာရင္ ဘယ္သူမွ တားမရဘူး ဆိုတဲ့အတိုင္း မႏွစ္က မတ္လမွာ အင္တာဗ်ဴးဖိတ္ခံရတယ္။ ေတြေဝေနတုန္း ရခ်င္ေတာ့ မသြားသြားေအာင္ အေၿခေနေလးေတြက အလိုလိုဖန္းတည္းေပးသလို ၿဖစ္လာေတာ့ သြားဗ်ဴးလိုက္တာ အလုပ္ရသြားတယ္။ အမွန္တကယ္ကေတာ့ လြယ္လြယ္ရခဲ့တာ မဟုတ္၊ ႏွစ္ႏွင့္ ခ်ီၿပီး ကုိယ္ေရးေတြပို႔ စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ ႐ွာေဖြမွ ရခဲ့တဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့ အေတာ္ ေပးဆပ္လိုက္ရတာေပါ့။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ အလုပ္စလုပ္တာႏွင့္ နာမည္ေကာင္းရေအာင္ ဆုိၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ရေသးေတာ့ အရင္းအႏွီး ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။ အဲဒီလိုႏွင့္ သူလည္း အလုပ္မွာ နာမည္ေကာင္း ရလာေတာ့ ေနရာေပၚလာတာႏွင့္ ႏွစ္႐ွည္လမ်ား ဘာမွမလုပ္ပဲ အခြင့္အေရး ေခ်ာင္းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခန္႔သား အလုပ္ရသြားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း လြယ္လြယ္ႏွင့္မရ ၿပိဳင္ဆိုင္ၿပီးမွ ရလိုက္တာ။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္အပါဝင္ ကိုဝင္းစိုးေ႐ႊ ကိုေက်ာ္တင့္တို႔ပါ ဒူဘိုင္းမွာ အဆင္ေၿပေနၾကၿပီ။ ကိုၿဖိဳးၾကီးရဲ့ ေက်းဇူးေတြပါ။

ကိုၿဖိဳးႀကီးလို ႀကိတ္ၿပီး ကိုယ္ေရးေတြ တင္တင္ေနတာ ေနာက္တစ္ေယာက္ ႐ွိေသးတယ္။ အဲဒီလူက ကိုၿမတ္မင္း (ခ) သူႀကီး။ သူလည္း ကိုၿဖိဳးႀကီးလိုပဲ ပစ္ေနတာၾကာၿပီ၊ ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ မႏွစ္က သူလည္း အင္တာဗ်ဴး အဖိတ္ခံရတယ္။ သြားေၿဖေတာ့ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လခက အဲဒီအခ်ိန္က ၂၀၀၀ ဆိုေတာ့ နည္းနည္းအင္ၿပီး ေလးငါးလၾကာမွ သြားလုပ္တာ။ သူ႔အေၿပာအရ ပီစီအမ္အယ္လ္က အပိုဆုေၾကး ေစာင့္ေနတာတဲ့။ သူလည္း အားလံုးအေပၚ သေဘာေကာင္းလို႔ ထင္တယ္ အလုပ္ဝင္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး လခ ၁၀၀၀ ထပ္တိုသြားလို႔ သူ႕ကံၾကမၼာကို ႀသခ်ၾကတယ္။ သူ႔ရဲ့ ပထမ အေခါက္မွာပဲ အလုပ္ေနရာေတြ ထပ္ေပၚလာတယ္။ အလုပ္ကလည္း မထြက္ရေသး အားလံုးကိုလည္း ကူညီခ်င္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သံုးေယာက္ကို စီစဥ္ဖို႔ အကူအညီေတာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း တက္တက္ၾကြၾကြ ကူညီေတာ့ ၿမန္မာၿပည္မွာ အင္တာဗ်ဴဖို႕ကိစၥ အားလံုး အဆင္ေၿပသြားတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကံၾကမၼာအေၾကာင္း နည္းနည္းေၿပရရင္ အခုရသြားတဲ့ ဦးကိုကိုႀကီးႏွင့္ ကိုမ်ိဳးမင္းထြဋ္႕တို႔ရဲ့ ကံၾကမၼာက အေတာ့ကို ထူးၿခားတယ္။ ဦးကိုကိုႀကီးဆို အသက္ႀကီးၿပီ ဆိုၿပီး မထည့္ေပးခ်င္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ေပးထားတဲ့ ကိုယ္ေရးကလည္း ႐ွိေနေတာ့ ေနာက္ဆံုးမိနစ္မွ ထည့္ေပးလိုက္တာ။ ကိုမ်ိဳးမင္းထြဋ္႕ကေတာ့ သူမလုပ္ခ်င္ေသးဘူး၊ ပလက္ေဖါင္းမွာ အေတြ႔ၾကံဳ ယူခ်င္ေသးတယ္ ဆိုၿပီး ကုိယ္ေရး ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မပို႔ေပးလို႔ ကိုဝင္းစိုးေ႐ႊခမွ်ာ ပဲခူးအထိ ဖုန္းဆက္ေတာင္းေတာ့မွ ေနာက္ဆံုးမိနစ္မွာ ေရာက္လာတယ္။ အဲဒါႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္ဆံုးမိနစ္မွ ထည့္ေပးလိုက္ရတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ရမယ္လို႔ လံုးဝ မထင္ထားဘူး။ တၿခား ေဟာ့တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိေတာ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ကံၾကမၼာကိုက ဖန္လာေလေတာ့ ေနာက္ဆံုး ရသြားၾကတာေပါ့။ ကိုမိုးေဇာ္လြင္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္လည္း မၾကာမွီ ဒူဘိုင္းကို ေရာက္လာၾကေတာ့မယ္။ ကိုၿမတ္မင္းရဲ့ ေက်းဇူးေတြေပါ့။

အဲ..အခုေနာက္တစ္ေယာက္ ေပၚလာၿပန္ၿပီ၊ သူ႔နာမည္က ကိုေက်ာ္သူလင္း။ ကိုေက်ာ္သူလင္း အလုပ္႐ွာတာ နည္းနည္း ထူးၿခားတယ္၊ သူက စကၤာပူမွ စကၤာပူ၊ စလံုးကို ကိုယ္တိုင္ အေခါက္ေခါက္သြားၿပီး အလုပ္႐ွာတာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတယ္။ သူလည္း ရဲတံခြန္က လူေတြကို ကယ္ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာ အခု ႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေၿပေတာ့မယ္ ၾကားတယ္။ အၿခားသူေတြအတြက္ အလားလာေကာင္းေတြလည္း ႐ွိေနေသးတယ္ၾကားတယ္။

အခုဆိုရင္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဦး၊ ကိုၿမင့္လြင္၊ ကိုသက္ေ႐ႊတို႔လည္း ကိုခင္ေမာင္လြင္ေနာက္ ထပ္လိုက္သြားၾကၿပီ။ ကိုေစာမင္းဦးလည္း ကယ္တင္႐ွင္ ေတြ႔လို႔ မေလးကို အလုပ္ သြားလုပ္ေတာ့မယ္။ ေနာက္ထပ္ သူရဲေကာင္းေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ေပၚလာအံုးမလဲ မသိ၊ အခုလက္႐ွိ သူရဲေကာင္းေလးေယာက္ ၿဖစ္တဲ့ ကိုခင္ေမာင္လြင္၊ ကိုၿဖိဳးေဝေအာင္၊ ကိုၿမတ္မင္း၊ ကိုေက်ာ္သူလင္း တို႔ကို အားလံုးကိုယ္စား ေက်းဇူးတင္႐ွိရင္း ဒီေနရာကေန ဂုဏ္ၿပဳလိုက္ပါရေစလားဗ်ာ။

*******